Van de straat geplukt, zo de catwalk op. Windesheimstudent Sam Jesse Weggemans (22) is model voor internationale kledingmerken als Giorgio Armani en Calvin Klein. Zijn droomklus? Een parfumcampagne.
Voor veel studenten staat het leven tijdens corona even stil, maar voor Sam, nu laatstejaars bedrijfskunde, neemt het in de zomer van 2020 juist een bijzondere wending. “Mijn ouders namen mij een paar nachtjes mee naar Amsterdam. We waren die dag op zoek naar een restaurant en liepen door een straatje richting Rembrandtplein, toen een random man op ons kwam afgerend.”
De man denkt op dat moment dat Sam nog minderjarig is en spreekt daarom zijn ouders aan. “Ik liep voorop en snapte niet waar ze bleven, tot ik zag dat ze aan het praten waren. Toen had ik al heel snel door dat het om modellenwerk ging.”
Meant to be
Het is namelijk niet de eerste keer dat Sam in aanraking komt met een modellenagency. “Ik wist dat ik de looks had om het te proberen. Via mijn zus’ bureau bijvoorbeeld, die ook modellenwerk doet. En een jongen uit mijn voetbalteam – die ook model is – had mijn foto een keer laten zien aan zijn bureau. Die hadden ook interesse.’
Sam wil het al een aantal jaar proberen, maar heeft de ontmoeting in Amsterdam nodig om overtuigd te raken. “Het voelde altijd nog te vroeg. Ik was druk met mijn studie, de voetbal en werk. Maar deze man had een eigen modellenbureau en de dag erna ben ik meteen naar zijn studio gegaan. Ik werd opgemeten, er werden testfoto’s gemaakt en ik heb al vrij snel een contract ondertekend. Ik dacht: dit is meant to be. Nu moet ik het ook gewoon proberen.”
Onderbroekenshoot
Via zijn zus weet Sam dan al een beetje wat het werk inhoudt, én: hij kijkt al jaren naar Holland’s Next Top Model. Toch is zijn eerste opdracht even wennen. “Zes weken nadat ik had getekend kreeg ik een opdracht voor Calvin Klein. Dit bleek een onderbroekenshoot te zijn. Sta je daar opeens voor een man of vijftien, te poseren zonder dat je weet wat je aan het doen bent.”
Inmiddels staat Sam naast Nederland ook ingeschreven bij een bureau in Spanje, Italië, Frankrijk én Duitsland. “Ik heb pas drie of vier opdrachten in Nederland gehad, de rest allemaal over de grens.”
Ook zijn eerste buitenlandse opdracht staat hem nog helder op het netvlies. “Voor het Duitse online warenhuis Otto, met Valentijnsdag. Last minute hoorde ik dat het om een gay-shoot ging. Prima, dacht ik. Maar mijn manager vroeg nog wel of ik mij daar goed bij voelde. Zolang het niet naakt hoeft en ik niet hoef te zoenen, vind ik het prima. Uiteindelijk viel het ook mee: we hoefden alleen maar dichtbij elkaar te staan en intiem naar elkaar te kijken.”
Milaan Fashion week
In het begin was het – mede door corona – lastig om er als model tussen te komen. Maar sinds afgelopen zomer heeft Sam toch zo’n twee à drie keer per maand een opdracht. “Ik heb het alleen maar drukker nu, dus ik ben ook blij dat ik bijna klaar ben met mijn studie. Dan kan ik mij daarna volledig focussen op modellenwerk.”
“Plannen is soms wel lastig. Het is heel onzeker werk: je weet vaak niet waar je aan toe bent. Krijg ik een optie en geef ik aan dat ik beschikbaar ben, dan kan het zijn dat ik pas twee weken later hoor of ik ook daadwerkelijk geboekt ben. Maar ik moet er in mijn agenda wel rekening mee houden. Dat betekent ook dat ik soms last minute ergens naartoe moet reizen.”
Zo reist Sam afgelopen juni naar Milaan, voor Fashion week. “Toen ik daar zat had ik drie fysieke toetsen op school, het was midden in mijn tentamenweek. Dat is zuur, want dat zijn wel dingen waar je op moet letten als je niet wil dat je achter gaat lopen. Maar Fashion week wil je ook niet overslaan.
“Dat was mijn vetste opdracht ooit, ik liep de show voor Giorgio Armani. Er stonden dranghekken, er liep allemaal pers rond en overal liepen beveiligers. Ja, toen voelde ik mij wel even een superster. Terwijl ik daar gewoon was voor een hele ‘normale’ opdracht. En toch vinden die mensen je allemaal heel speciaal, omdat je voor een high end designermerk loopt.”
Niet faken
Gaaf dus, modellenwerk. Maar af en toe ook best eenzaam. “Als je één of twee dagen moet werken, valt het mee. Dan ben je constant druk: de ene dag staat in het teken van reizen, en de volgende dag vlieg je vaak alweer terug. Maar de eerste keer dat ik naar Spanje ging, bleef ik daar een kleine twee weken. En dan heb je het – na drie dagen strand in je eentje – ook wel gezien. Nu ik er vaker ben geweest, heb ik veel vrienden in het buitenland. Dat scheelt, dan stuur ik iemand gewoon een berichtje om samen mee te gaan eten, of uit te gaan.”
“Ik en wel zelfverzekerder geworden door dit werk. Soms wordt mij verteld dat ik wat harder moet worden, arroganter. Wil je werk in Australië, dan moet je bijvoorbeeld heel extravert zijn. Maar ik kijk in groepsverband eerst de kat uit de boom, doe rustig aan. Dat ga ik niet faken, daar word ik niet gelukkig van. Niet alles draait om modellenwerk, maar ook om hoe ik mij voel en wie ik ben. En welke opdracht daarbij past, zie ik dan wel.”
Op de heftruck
Het modellenwerk, zijn studie, de voetbal, een vriendin, sociaal leven én zijn bijbaan bij de Hanos. Voor nu doet Sam het nog allemaal. “Dat contrast is soms groot, vooral met werk. In het begin had ik mijn bijbaan nog nodig voor mijn vaste inkomsten. Maar inmiddels verdien ik met mijn modellenwerk duizend euro of meer per opdracht. Toch vind ik mijn bijbaan voor nu nog wel relaxt. Ik ben teamleider, vul vakken en rijd af en toe een beetje op de heftruck: heel gemoedelijk.”
En dat is nog niet alles. Ook zijn boekhouding doet Sam zelf. “Ik heb mbo-bedrijfsadministratie gestudeerd. Daar heb ik nu meer aan dan mijn studie bedrijfskunde, maar ik rond het wel af. Model ben je namelijk niet veertig uur per week. En ben je begin dertig, dan is je carrière vaak wel afgelopen. Een online business die ik via mijn laptop kan runnen, naast mijn modellenwerk, lijkt mij een goede back-up.”
Al staat het model zijn de komende jaren wél voorop. “Mijn droom is een parfumcampagne. Die worden het best betaald – denk aan tienduizenden euro’s – en je krijgt veel exposure. Dan heb ik echt de top bereikt.”
Tekst: Michelle van der Molen
Foto’s p. 11, 13: Jasper van Overbeek
