Laatst gaf ik een lezing aan de hogeschool van Nijmegen en daar herwon ik mijn vertrouwen in de mensheid. Dat had te maken met het publiek van tweehonderd onderwijzers, die vooral Nederlands doceerden.
Er stond een heus ontvangstcomité klaar, gevormd door vier goedlachse vrouwen. ‘We zijn ontzettend blij dat je er bent. Dat je helemaal hierheen wilde komen, hoe gaaf.’ ‘Maar, het was de afspraak, ik krijg er betaald voor’, zei ik.
Voor het gesprek ongemakkelijker kon worden, werd ik door hun energie naar voren geduwd, richting de prachtig ingerichte zaal. Ik ging een paar keer op de foto en verstopte me toen achter de gordijnen. Vanaf die positie kon ik rustig observeren. Iedereen leek blij en mooi aangekleed.
Eenmaal op het podium hield ik een verhaal over het belang van taal, literatuuronderwijs en boeken, mensen in de zaal zaten driftig mee te schrijven in notitieblokken, iets wat ik niet goed kon plaatsen. Halverwege mijn lezing stopte ik even.
‘Wat bent u aan het doen?’ vroeg ik aan een vrouw op de derde rij.
‘Ik maak aantekeningen.’
‘Van wat dan?’
Alle aanwezigen moesten lachen. ‘Van wat jij allemaal zegt, natuurlijk.’
‘O, ja.’ Dat klonk logisch. Ik ging met extra geestdrift verder, tot de minuten op waren.
Naderhand werd ik uitvoerig bedankt, niet alleen door de onderwijzers, maar ook door de conciërges en twee dames van de kantine.
Onderweg naar huis in de file, vroeg ik me af wat er zojuist was gebeurd en waarom ik, cynicus van aard, permanent zat te lachen in mijn auto. Ik wist het opeens. De mensen hadden me verrast door hun nieuwsgierigheid en constructieve houding.
Het was een goed moment voor zelfreflectie. Als je in je leven wilt groeien, zowel privé als professioneel, moet je nooit stoppen met kijken en luisteren naar anderen. Iedere prikkel is waardevol, het is munitie om door te groeien.
Veel te vaak kwam ik mensen tegen die zaken op de automatische piloot deden. Maar tegelijkertijd wist ik dat dit evengoed voor mij gold: wie niet meer in zichzelf investeert, kan zich nooit verder ontwikkelen. Dat inzicht was waardevoller dan welk honorarium dan ook.
