Jaarlijks gaan we met de Calo op reis naar een wintersportbestemming. Vaak wordt me gevraagd waarom we een winterkamp voor studenten organiseren. Dit dwingt me telkens opnieuw na te denken over het doel daarvan. Het is natuurlijk geweldig om met studenten op reis te gaan naar bijvoorbeeld Zwitserland, om samen te skiën of snowboarden. Maar is dit werkelijk noodzakelijk voor hun studie en professionele ontwikkeling?
De wintersport staat ook om milieuredenen ter discussie, net als de internationale minoren, uitwisselingen en vluchten die we maken. De keuzes die we maken moeten dus goed verantwoord zijn.
Weigerend lichaam
Ik ben net teruggekomen van een winterkamp. En ik heb het antwoord. Ja, het draagt aanzienlijk bij aan de professionele ontwikkeling van de studenten.
Een voorbeeld: een studente stond onder aan de skilift met haar snowboard, ze durfde niet naar boven. Begrijpelijk, want met een snowboard hangen aan een sleeplift (in de vorm van een anker), is enorm spannend. Tranen, boosheid, een weigerend lichaam en vooral veel teleurstelling in zichzelf blokkeerden alles.
Na een gesprek met mij besloot ze het toch te proberen. Zoals ik had verwacht, konden we samen zonder problemen naar boven. Het samen zijn, het voelen van steun, het geven van vertrouwen en een zachte ‘duw’ motiveerden haar om aan de top van de lift te zeggen: “Het ging best goed”.
Aan het eind van de week stond er een trotse snowboardster, dankbaar voor de interventie die haar iets leerde voor haar toekomstige werk: goed aanvoelen wat een kind/cliënt/deelnemer nodig heeft om psychologische obstakels te overwinnen.
Flexibilliteit alom
Een ander voorbeeld is het gezamenlijk koken, een essentiële taak op kamp, want liefde gaat nu eenmaal door de maag. Op de derde avond ontstond er een probleem: de meegebrachte groenten uit Nederland waren bedorven. Toch slaagde een van de studenten erin om samen met haar team creatief een smakelijke maaltijd te improviseren. Flexibiliteit alom, een kwaliteit die niet alleen bij het koken van belang is, maar ook bij bijvoorbeeld het geven van gymlessen als niet alle materialen voorhanden zijn.
Tot slot biedt het kamp de gelegenheid om samen met studenten in alle rust, bijvoorbeeld na een dag skiën, te praten over onderwerpen die normaal gesproken niet snel op school aan bod zouden komen.
Verdriet
De ‘onderzetters’ van studentenpastoraat Re-Link met gespreksonderwerpen (zie foto), die je kunt laten draaien en willekeurig kunt laten stoppen met je vinger, hebben hierbij geholpen. Woorden als God, woede, verdriet, teleurstelling, enzovoort waren aanleiding om met elkaar in gesprek te gaan. Het viel op dat zelfs jongens die dit vaak niet zo stoer vinden, zich vrij uitten over wat hen bezighield, hun gevoelens en gedachten bij de aangewezen woorden.
Voor mij zijn dit allemaal voorbeelden waarom een winterkamp waardevol is en een toegevoegde waarde heeft die we, zolang het verantwoord is, moeten blijven benutten.
Cor Niks is docent psychomotorische therapie bij de calo
