Na een slechte nacht en strak van de stress ging ik op pad. Alléén en met een veel te zware tas, de eerste dag als student richting Windesheim. Met een nu al uitgewerkte deo vreesde ik dat ik met een walm van spruitjeslucht om me heen aan ging komen op de campus. Lekker begin! Ineens voelde ik me weer het groentje, de jongste, de brugger, de pieper, de feut… NIKS is zo kleinmakend als dat! Alsof er een ‘schrompelknopje’ bij me werd ingedrukt.
ALLES had ik gedaan ter voorbereiding op het studeren en hoe ik dit aan moest pakken. Het internet staat er vol mee. Maar niks had me kunnen beschermen tegen het uitbrekende zweet, de knikkende knietjes van onzekerheid en de angst om te verdwalen op die enorme campus en al helemaal niet over mijn grootste angst: AL DIE NIEUWE MENSEN!
Krokodillenvijver
Uiteindelijk aangekomen bij het juiste lokaal keek ik naar binnen en het was alsof er van me gevraagd werd te gaan zwemmen in een krokodillenvijver. De eerste groepjes leken zich al gevormd te hebben. Kortsluiting: ‘Zie je wel, IK sta alleen!’ De seconden gingen als in slow motion voorbij, de onzekerheid nam het wederom over van mijn brein, tot er iemand met een uitgestoken hand naar me toekwam en zich voorstelde als de studentbegeleider. Het welkom was hartelijk en de ‘krokodillen’ bleken bij nader inzien gewone mensen van mijn eigen leeftijd te zijn die zich aan elkaar stonden voor te stellen.
Hoe het kan is me nog altijd een raadsel, maar een uur later kende ik alle gezichten (namen nog lang niet) uit ‘mijn groep’. En wat eigenlijk heel stom was, ik realiseerde me toen pas dat de aanwezigen in deze klas allemaal dezelfde studie hebben gekozen en dat we dus dezelfde interesse delen! We realiseerden ons dat we allemáál nieuw zijn en dat de meesten het behoorlijk spannend vonden om de volgende grote stap in het leven te zetten, net als ik. Dat schept toch een band. Ik stond er niet meer alleen voor en ik kreeg zowaar spontaan zin om me samen met mijn klasgenoten te storten in de bruisweek activiteiten!
“Die eerste dag was zo slecht nog niet”, verzuchtte ik die avond moe maar voldaan. Studeren? Ja túúrlijk, straks, maar deze week nog éven niet!
Onderdompelen
Wat ik alle nieuwe studenten graag zou willen meegeven is om je die eerste dagen als student te laten meevoeren en onder te dompelen in wat nieuw is en de typische campuslucht op te snuiven. Het is veel, het is misschien overweldigend, maar het went snel. Pak deze tijd om de campus én elkaar te leren kennen, om nieuwe vrienden te maken. De overeenkomsten met elkaar te zoeken en de verschillen te ontdekken. Jezélf te ontdekken. Wat vind ik leuk? Wie vind ik leuk? Wat past bij mij? Ga maar proberen, ga maar doen!
Welkom en veel plezier in deze prachtige nieuwe en uitdagende fase in je leven!
Marianne Timmerman-Hollander is studentendecaan voor het domein Gezondheid & Welzijn
