Wieteke, student communicatie, woont pas sinds eind november op kamers, in Zwolle. Gordijnen ontbreken nog, maar verder voelt haar kamer al bijna als ‘thuis’.
Op kamers gaan was niet vanzelfsprekend voor Wieteke. “In de weekenden ga ik nog gewoon naar papa en mama. Ik ben enig kind en heb een hele hechte band met mijn ouders. Om ze helemaal alleen te laten… dat doe ik niet.” Toch besloot ze de sprong te wagen, met een duidelijke voorwaarde: niet alleen. “Ik woon samen met vier andere meiden. Dat maakt de drempel echt lager. Alleen in een appartementje had ik het niet gedaan.”
De huisgenoten zorgen voor een gezellige sfeer, iets wat Wieteke belangrijk vindt. “Gisteravond hadden we een huisavond en kreeg ik bloemen als welkomstcadeau. Dat maakt alles zo veel leuker!”
Kinderelementen
Wieteke heeft van haar kamer een functionele, maar sfeervolle plek gemaakt. “Ik zit thuis altijd aan de keukentafel, aan een bureau werken kan ik echt niet. Dus ik zocht een kleine ronde tafel, die nu in het midden van de kamer staat om ruimte in de hoeken te besparen.”
Naast het praktische heeft Wieteke ook aandacht besteed aan de inrichting. “Mijn muren zijn donkergrijs geverfd, net als thuis. Dat gaf me meteen een huiselijk gevoel. Mijn kamer thuis lijkt er wel op, maar deze is moderner. Elementen zoals mijn kinderlijke bureau en borduursels op de kast heb ik bewust weggelaten.”
Badkamer delen
Doordat Wieteke is opgegroeid als enig kind, resulteerde het samenwonen in nieuwe ervaringen. “Ik vond het eerst gek om de badkamer te delen. Thuis hadden we een routine: mijn vader ging heel laat of vroeg douchen, en mijn moeder en ik gingen na elkaar. Het wachten op alle meiden gaf mij echt een campinggevoel.”
Wieteke heeft inmiddels haar draai gevonden dankzij de gezellige sfeer in huis. “De huur is duur, maar dat hoort er gewoon bij. Ik ben blij dat ik deze stap heb gezet.”
tekst: Indy Roozendal
grote foto’s: Jasper van Overbeek
