Wat is het verhaal achter jouw tatoeage? In deze rubriek vertellen studenten, docenten of medewerkers van Windesheim wat hun tattoo voor hen betekent. Deze keer: journalistiekstudent Dafne Kroondijk (27).
“Mijn hondje heette Daisy, ze is overleden in 2020. Ik kreeg haar als puppy toen ik twaalf was. Ze was echt mijn baby. Daisy was er vaak bij als ik Dungeons & Dragons speelde met vriendinnen. Dan liep ze over onze map heen als de BBG, de big bad guy. En in plaats van dat ze normaal liep en haar knieën gebruikte als een gewone hond, waggelde ze een beetje. Heel cute.
Twintigzijdige dobbelsteen
Boven Daisy heb ik een tatoeage van een D20, een twintigzijdige dobbelsteen die je gebruikt bij het rollenspel Dungeons & Dragons. Enkele van mijn vriendinnen hebben een soortgelijke tattoo. We spelen al sinds 2019 ongeveer één keer in de twee weken. Met z’n allen creëer je een soort van collectief geheugen door de verhalen, de karakters en de wereld waarin het spel zich afspeelt. Met z’n zessen maken we die wereld, het is eigenlijk alsof je samen een film produceert. Dat idee vind ik heel erg mooi. We verschillen heel erg van elkaar, maar dit is hetgeen wat ons verbindt. Door Dungeons & Dragons heb ik er een paar beste vriendinnen bijgekregen.
Ik woon in een huis dat maar liefst vier verdiepingen heeft, daarom noemen we het de Wizards Tower. Ik ben bezig om een kamer helemaal in te richten als ruimte waar we Dungeons & Dragons kunnen spelen. Met bijvoorbeeld een kunstwerk voor aan de muur van een mind flayer, een kwaadaardig karakter uit het spel.
Mooie herinneringen
Ik richt mijn huis graag in met allerlei trinkets, dingen die ik door de jaren heen heb verzameld en zijn gekoppeld aan mooie herinneringen. Zo zie ik tatoeages ook. Het zijn herinneringen die je hebt gemaakt. Ze zeggen dat je lichaam een tempel is, waarom zou je die dan niet versieren?”
tekst: Wouter van Emst
foto: Herman Engbers
