Het is voorjaar. Je hoort het aan het ritmische op-en-neer-getsjilp van de tjiftjaffen. Die zijn kennelijk weer in het land. Je ziet het aan de groepjes studenten die buiten op diverse bankjes in het zonnetje zitten.
Eerste speurde ik bij dergelijke groepjes nog naar sigarettenrook, zoals ik in de winter gedaan had (‘willen jullie buiten de campus roken, jongens’). Maar nee, dit zijn andere studenten. Deze studenten zitten daar uit vrije wil, te genieten van het zonnetje. En in afwachting van nog nét iets lekkerdere temperaturen.
Je merkt het ook aan de naderende feestdagen. Pasen, Hemelvaart, Pinksteren: nog één periode en het jaar is alweer voorbij. Omgeschoten, net als elk jaar.
Voor mij gaat de tijd dit jaar nog sneller dan andere jaren. Maar het gaat me lukken om én mijn werk op Windesheim goed af te ronden én mijn propedeuse te halen van mijn opleiding bij ArtEZ.
Gisteravond nog tot half 1 een kunstwerkje zitten afmaken. Opdracht: ontwerp een kleurenpalet met acht kleuren; geef de kleuren een naam (zoals ook bij de Gamma en de Karwei kleuren een naam hebben); ontwerp er een manier van presenteren bij en maak er een kunstwerk mee.
Dit is het geworden:
Ik ging uit van de foto’s die ik in de winter had genomen op het eiland Schiermonnikoog. Ik kwam op schierblauw en winterzon, grove den, vuurtoren, watertoren, strand, duin, nacht en zwemmer. Ik schreef er ook korte gedichtjes bij.
Hieronder heb ik een paar van die gedichtjes geplaatst, om lekker in het lentezonnetje te gaan zitten lezen.
Winterzon
Een bleek blauw met fletse zuchten
De zon gaat nauwelijks onder
Maar vervliegt; geen zonneroze luchten,
Een winterzon kan zonder
Strand
Harde ribbels, snijdend stuifzand
In je haar, onder je voet
Uitgestrekt dit kale land van
Wind en zon en eb en vloed
Nacht
Aan aardeduister went het oog
We springen over stralen hoog
Vier stralen licht over het strand
De donkerste plek van Nederland
Zwemmer
De zwemmer zwemt niet, hij springt
Tegen de golven op, en spoelt geklutst aan land
Zou hij hier zwemmen,
Hij zwom maar zo naar Ameland
Je leven terug te brengen tot acht kleuren, dat is heel verhelderend. Het maakt het leven overzichtelijk, ik kan het aanraden. Je zou natuurlijk kunnen uitkomen op Trumprood, Oekraïneblauw en -geel, Palestinagroen, maar dat hóeft niet.
Weet je wat, laat ik er een oproepje van maken: stuur mij je acht kleuren (mag ook minder, geen probleem, het is geen huiswerk), met persoonlijke gedichtjes die iets vertellen over wat de kleur voor jou betekent.
In mijn volgende column zal ik daar aandacht aan besteden.
Veel plezier! En geniet van het zonnetje.
Ariane Niemeijer is docent Engels bij domein BMR en geeft daarnaast PPR-modules over kunstzinnige ontwikkeling
