Hugo Wielink, student Industrieel Product Ontwerpen (IPO), heeft wel heel bijzondere huisgenoten. “Eerst was het drie keer per week zuipen, nu word ik wakker van Gregoriaans gezang.
Toen Hugo vier jaar geleden aan zijn studie begon, trok hij samen met andere studenten in een huis van zijn vader in de wijk Veerallee. “Het was echt een studentenhuis”, vertelt hij. Maar dat veranderde toen het Dominicanenklooster in Zwolle werd verbouwd. Vier priesters van rond de tachtig hadden onderdak nodig. “Mijn vader is verbonden met die kerk en stelde voor dat ze hier kwamen wonen”, legt Hugo uit. Zijn medestudenten vertrokken en de priesters namen hun plaats in.
Flipperkast en gebedsruimte
“Ineens werd de ruimte waar de flipperkast stond, omgetoverd tot gebedsruimte. Ik maakte me vooral zorgen of ik nog wel kon feesten”, vertelt Hugo. “In theorie zou het met de priesters kunnen, ik zie elke week twee lege kratjes bier staan”, zegt hij met een grijns. Toch is het van een feestje nog nooit gekomen. “We hebben eigenlijk niet zoveel contact. Ik ben er vooral om klusjes te doen, en soms zwaaien ze naar me vanaf het balkon. Er is toch een leeftijdsbarrière.”
Geen klok nodig
Een voordeel aan het wonen met priesters, is dat Hugo geen klok meer nodig heeft. “Elke ochtend hoor ik rond half negen een belletje rinkelen. Vijf minuten later wordt er gezongen. Daar word ik soms wakker van en dan denk ik: shit, te laat voor college.
Zonden spoelen
Hoewel Hugo zich op heilige grond bevindt, verraadt zijn studio een leven vol studentenzonden. Opvallend zijn de scooterhelmen van CHECK, Felyx en Go. “Ik had een keer iets te veel gedronken en toen kwam ik ineens met een Go-helm thuis. Een andere avond vonden we een losliggende Check-helm. Die moest natuurlijk ook mee. Daarna ontbrak alleen de Felyx nog.” Hij loopt naar zijn douche waarin een glimmende discobal hangt. “Ik douche onder heilig water, dus die zonden spoel ik zo van me af.
tekst: Famke Schirm
foto boven: Hannah Hoekerswever
