Melissa Wijnja is vierdejaars journalistiek en studeert dit semester in Moskou. Voor win’ doet ze verslag van haar belevenissen.
Het is ongelooflijk hoe snel je aan een situatie went. Ik weet nog goed hoe ik in de eerste weken van mijn studie hier constant rondliep met mijn mond open van verbazing. Het zal wel een dom gezicht zijn geweest, maar ik wist toen zeker: ik zal mij altijd blijven verwonderen over de schoonheid van deze stad. De universiteit, de faculteit, de vele metrostations, alles was zo verbazingwekkend mooi.
Babyblauw en pastelroze
Voordat ik naar Rusland vertrok had ik een bepaald beeld van Moskou. Een grauwe stad, met grijze gebouwen en norse mensen. Dat beeld bleek totaal niet te kloppen. Moskou is een ontzettend groene stad, met enorme parken en veel plantsoenen. De meeste huizen zijn niet grijs maar gekleurd; pastelroze, babyblauw, lichtgeel… ik heb de hele regenboog langs zien komen. Om dan maar te zwijgen over de afmetingen, bijna alles is hier minstens twee keer zo groot als in Nederland. Ik had gedacht dat ik, als doodgewone Nederlandse meid, nooit zou kunnen wennen aan al die dingen die anders zijn.
Maar ook dat is niet waar. Om eerlijk te zijn ben ik een beetje in een sleur terechtgekomen. ’s Ochtends sta ik op, loop naar het metrostation, neem de metro, loop naar de faculteit, volg de les, loop ik terug naar de metro, neem de metro, ga ik naar de winkel, loop ik terug naar mijn kamer, maak huiswerk, eet in de kantine, en dan ga ik slapen. De volgende dag gaat precies zo, en die dag erna ook.
M’n geld raakt op
Uiteraard probeer ik leuke dingen te ondernemen, ik ben tenslotte niet voor altijd in Moskou, maar het geld begint ook een beetje op te raken. Af en toe pakken we een wedstrijdje mee van ЦСКА (het ijshockeyteam van het leger), gaan we uit eten of bezoeken we de parken die we nog niet hebben gezien. Soms gaan we na de lessen naar het Rode Plein, dat bijna tegen de faculteit aanligt. Maar ja, naar vijf keer over het plein gewandeld te hebben heb je het ook wel gezien. Het is inderdaad een plein, en het is inderdaad rood.
Grappig feitje overigens: het Rode Plein heet niet zo omdat het plein rood is. De Russische naam is красная площадь (krasnaya ploschad). Het woord красная betekende vroeger ‘mooi’ en pas later veranderde de betekenis naar ‘rood’. Het woord ‘mooi’ is overigens nu ‘красивый’. Lekker moeilijk om uit elkaar te houden dus.
Fles wodka om mee te koken
Maar net als je denkt dat je in de Moskouse sleur bent beland, gebeurt er weer iets waardoor je denkt: shit, ik woon gewoon in Moskou. Als je met vijf nationaliteiten schaterlachend aan het spijkerpoepen bent, als je de metro hebt overleefd zonder te vallen of als je hakkelend in het Russisch hebt kunnen uitleggen dat je de fles wodka op je kamer écht is om mee te koken (en niet voor gezellige zaterdagavonden).
Nu de tickets terug naar Nederland zijn geboekt lijkt de tijd om te vliegen. Op 25 januari zal ik afscheid moeten nemen van Rusland. Ik ben al 82 dagen hier, nog 60 te gaan. Wie weet wat ik nog allemaal ga beleven. Er staan in ieder geval nog genoeg dingen op de planning: Sinterklaas met Nederlandse studenten in Moskou, kerst, oud en nieuw, nog een keertje kerst (gekke Russen), een bezoek aan Sint Petersburg en dan nog tentamens. Wat een leven heb ik hier.
Prachtig melis geniet nog even, hopelijk gebeuren er geen nare dingen in deze spannende tijden ,en kom je weer veilig thuis.
Je bent al over de helft, het ziet er naar uit dat je het nog wel kan volhouden met al die leuke studenten om je heen. Sinterklaas en twee keer Kerst in het vooruitzicht lijkt mij ook gezellig, de rest van de wodka zal dan wel opgaan ?(ik ga er van uit dat hij na het koken niet op was) veel plezier nog lieverd, ik kijk vast uit naar onze fysieke knuffel (over die 60 dagen)
Leuk om je belevenissen te kunnen volgen op deze manier. Ik zou wel even om het hoekje willen kijken. Hoe gaat het met je Russisch??? Veel plezier !