Wat te zeggen in de laatste weken van dit jaar? Ik vroeg het mijn studenten. Zij schreven deze boodschappen en ik rijg ze aan elkaar.
Geniet meer van het leven. Zeg vaker ‘ja’ en ontdek wie je echt bent.
Want: je zorgen maken is de verkeerde kant op fantaseren, en voor de volhouder is er geen weg onbegaanbaar.
Realiseer: wij zijn in 2019 dichter bij 2030 dan we bij 2000 zijn en heb lief. Want, hoewel het leven niet makkelijk is en ieder ogenblik tegenspoed kent, donkere dagen betekenen niet altijd donkere tijden. Dus respecteer afgelopen jaar en richt het vizier op de toekomst.
Kijk eens terug op vorig jaar: wat is er van alles terecht gekomen? Weinig! De kilo’s zitten er nog aan, het minstens drie keer per week naar het zwembad is mislukt en ik doe nog steeds teveel vrijwilligerswerk. C’est la vie!
Pluspunten zijn er ook! Ik zit weer in de HBO-schoolbanken. Ik hoop voor het eerst sinds lange tijd dat mijn leven volgend jaar onveranderd blijft, want ik ben tevreden zo. Eindelijk. Maar deze wens blijf ik meedragen: probeer een ander te helpen als hij of zij erom vraagt. En doe alsje-, alsje-, alsjeblieft wat je leuk vindt en geniet. Durf en doe het. Want the thing I am most afraid to do… I hope I’ll find the courage to do that. Ik hoop in 2019 veel dingen te doen die ik spannend vind en die buiten mijn comfortzone liggen, zodat ik groei en leer.
Met Oud en Nieuw denk ik aan het einde en aan het begin. Dat moment tussen 23:59: 59 en 00:00:00 is als een soort stilstaande tijd om te beseffen dat ik naar het begin ga. Een nieuw begin, maar ook hetzelfde begin. Want elk begin begint met een einde.
En daarmee hoop ik dat iedereen een positief en hoopvol nieuw jaar ingaat en vecht voor wat hij of zij echt wil. En ik hoop dat ik liefde en vrede vind in mijzelf en anderen.
Met dank aan Journalistiek 1A en B
Monique Ratheiser is docent bij journalistiek
