Nienke, Matthijs en Ciska in Brazilië / 1: ‘Drie keer op en neer naar Brussel’

Studenten Matthijs, Nienke en Ciska volgen tot juni een minor in Brazilië. Voor win’ doen ze beurtelings verslag van hun belevenissen.

Nog één week, dan begint onze reis naar Brazilië! Wie wij zijn? Even kort voorstellen, van links naar rechts op de foto: Ciska van Vessem, student aan de opleiding tot docent lichamelijke opvoeding in Zwolle, Nienke de Leeuw sportkundestudent op Fontys Sporthogeschool in Eindhoven en Matthijs Buisman, eveneens student sportkunde maar dan op Windesheim.

In mei 2018 kwamen we voor het eerst bij elkaar, bij de YMCA Zwolle, een christelijke vereniging voor jongeren. Daar werd definitief dat wij met zijn drieën richting Brazilië zouden vertrekken. Een officieel contract van de YMCA!

Voor langere tijd gesloten
In september zijn wij gaan kijken naar de eisen voor het visum en waar we heen moesten om dat aan te vragen. De eerste afspraken werden gepland, maar die werden allemaal meermaals gecanceld door het consulaat. Dat ging dus niet zoals gepland…

Contact gezocht met het consulaat waar dat aan lag en toen kwam het probleem boven tafel: het Braziliaanse consulaat was bezig met een verhuizing van Rotterdam naar Amsterdam, waardoor het langere tijd gesloten zouden zijn. Ondertussen werd afspraak na afspraak afgezegd. Na een belletje naar het consulaat (want gelukkig waren zij wel telefonisch bereikbaar) werd ons geadviseerd om maar naar het consulaat in Brussel te gaan. Nou, lekker dan! Op en neer naar Brussel… vanuit Zwolle, al 2,5 uur rijden (zonder vertraging) en dan moesten we na de aanvraag ook nog weer terug.

Voor niets naar Brussel
De eerste rit die kant op was vlak voor de kerstvakantie. Een lange, héééle lange, rit van ruim vier uur vanwege vertraging op de weg. Eenmaal aangekomen op het consulaat moesten wij onze documenten aanleveren en werden wij na een half uur geroepen. Helaas, geen akkoord voor de aanvraag omdat wij een contract misten… Vloekend en boos weer in de auto, terug naar Nederland.

De tweede rit naar Brussel was aan het eind van de kerstvakantie, gewapend met alle contracten. Deze rit verliep, gelukkig, wat sneller. Fijn, zo’n vakantie, rust op de weg! Overigens, autorijden in België… het is een kunst op zich. Levensgevaarlijk is wellicht overdreven, maar het vergt wat van je oplettendheid en rij-skills.

Belgische betaalpas
Maar goed, terug naar ons tweede bezoek! Deze keer werden de documenten goedgekeurd (en dat waren er een hoop). Er moest alleen nog betaald worden. Je raadt het al, dit ging natuurlijk ook niet van een leien dakje. Er kon alleen met een Belgische betaalpas betaald worden, maar je raadt het al, aangezien wij Nederlanders zijn, ging dat betalen niet door. Dus werden wij naar een postkantoor gestuurd, op een minuut of tien lopen. Daar aangekomen wederom wachten, de betaling voldoen en weer terug richting het consulaat. Eenmaal het betalingsbewijs ingeleverd was onze aanvraag voor het visum dan EINDELIJK definitief. De sfeer tijdens de terugrit was deze keer een stuk gezelliger.

Klein vreugdedansje
En toen kwam ook nog rit drie naar Brussel, een visum moet namelijk persoonlijk worden opgehaald. Gelukkig duurde dat allemaal niet zo lang. Dus een klein vreugdedansje, want de visa waren nu echt binnen!

Een lang verhaal… maar we zijn erg blij dat het allemaal toch nog redelijk ruim voor ons vertrek rond is en we al over een week in het vliegtuig naar Brazilië stappen. We houden jullie op de hoogte van onze avonturen en ervaringen!