Ons onderwijsteam, zo’n dertig man sterk, plaatst koffertjes en rugzakken onderin de bus die voor ons gebouw rustig op ons wacht. Ik mag voorin. De grote bus raakt langzaam gevuld, onder toeziend oog van onze gloednieuwe directeur. Hij wuift ons uit. Twee dagen gaan we samen op scholingsreis om inspiratie op te doen voor ons nieuwe onderwijs. Bij deze mijn top drie leermomenten:
Ik sta te stuntelen met een jojo. Onze trainer heeft jojo’s uitgedeeld zodat we ons weer bewust worden van wat er gebeurt als je iets nieuws moet leren. Ik behoor overduidelijk niet tot de categorie ‘vrolijke experimenteerders’. Als we ons opdelen in twee groepen – ‘studenten’ (de stuntelaars) en ‘docenten’ (zij die het gevorderde stadium van werken met een jojo hebben bereikt) – krijgen de docenten de opdracht hun kunstje te leren aan een student. Tot mijn grote schrik stevent docent Harry op me af, wiens kunstje jojoën-zonder-handen-maar-met-de-mond al de nodige bewondering onder collega’s heeft geoogst. Ik probeer, zoals het een goede ‘student’ betaamt, weg te kijken, maar helaas. Bedankt Harry.
Ik sta te stuntelen met een jojo. Onze trainer heeft jojo’s uitgedeeld zodat we ons weer bewust worden van wat er gebeurt als je iets nieuws moet leren. Ik behoor overduidelijk niet tot de categorie ‘vrolijke experimenteerders’. Als we ons opdelen in twee groepen – ‘studenten’ (de stuntelaars) en ‘docenten’ (zij die het gevorderde stadium van werken met een jojo hebben bereikt) – krijgen de docenten de opdracht hun kunstje te leren aan een student. Tot mijn grote schrik stevent docent Harry op me af, wiens kunstje jojoën-zonder-handen-maar-met-de-mond al de nodige bewondering onder collega’s heeft geoogst. Ik probeer, zoals het een goede ‘student’ betaamt, weg te kijken, maar helaas. Bedankt Harry.
Aanwezigheidsplicht. Een punt dat zich steeds opnieuw nestelt op de agenda van onze vergaderingen, als we het hebben over ons projectwerk ofwel de ‘learning community’ die we in ons onderwijs hebben ingebed. Tijdens de scholingsdagen leren we zelf hoe fijn het is om aan te sluiten bij onderdelen waar je wat kunt halen of komen brengen. Maar ook om naar iets anders te gaan als je daar uitgeleerd bent. De slogan ‘whoever comes are the right people’ valt ineens als een kwartje. Hebbes.
Wil je een leergemeenschap worden dan begint dit bij de persoonlijke leervraag van de student: wat wil jij hier en nu leren. Als je dit weet: hoe kun je daar dan ruimte voor scheppen? Hoe kun je de leervragen op elkaar afstemmen? Kun je jezelf laten onderwijzen? Kun je een ander onderwijzen? Kunnen we samen onze eigen leergemeenschap reguleren zodat we samen optimaal kunnen leren? Joepie, allemaal nieuwe leervragen die ik ga stellen aan mijn studenten. Nu maar hopen dat ze niet wegkijken.
Paulien van den Burg
is docent pedagogiek in Almere
