Veertig jaar geleden schreven hogeschooldocenten hun lesstof met de hand, het maken van een kopietje voor de hele klas was een flinke kluif. Maar die goede oude tijd had ook zijn voordelen, vindt Femmie van der Zwaan.
Hoe zag het leven van een administratief medewerker er uit in 1979?
“Ik was aangenomen bij de ‘Stichting voor Protestants Christelijk Hoger Economisch en Administratief Onderwijs’ (de HEAO), een van de voorlopers van Windesheim. Ik was een van de vijf administratieve medewerkers, daarnaast waren er vijf medewerkers huishoudelijke dienst en dertig docenten. Er zaten toen 450 studenten op school. We zaten midden in Zwolle, verdeeld over verschillende panden. Ten eerste aan de Diezerstraat, daar waar nu de Zara zit. Verder was er de Vijfhoek aan het Gasthuisplein. Dat was een klooster en een soort ziekenhuis geweest, toen de nonnetjes uitstierven konden de zalen als leslokaal gebruikt worden. Dan was er nog het prachtige Gouverneurshuis aan het Ter Pelkwijkpark. De gymlessen werden gegeven in de Stilosporthal.”
Wat was vroeger helemaal anders?
“Het grootste verschil is de digitalisering. De lesstof werd geschreven aangeleverd en wij moesten alles uittypen. Docenten konden zelf vaak niet typen 🙂 Sommigen schreven bijna onleesbaar, dus wij hadden een hoop moeite met ontcijferen. Het maken van een tentamenbundel was een enorme klus. Eerst werden de getypte teksten gekopieerd met een stencilmachine. Dat gebeurde via speciale vellen papier met ijzerslijpsel, inbranden en vloeistofbaden. Vanuit een verzamelapparaat legden we alle bladzijden op de juiste volgorde, waarna er uiteindelijk een nietje in de ‘syllabus’ kon. Dit ging allemaal met de hand. Ook het maken van roosters was een heel gepuzzel: twee keer per jaar maakten we met z’n tweeën voor een heel semester alle roosters voor de lessen, de tentamens, de surveillanten en de scriptieverdediging. Dat gebeurde op een groot bord met een soort Legoblokjes: Modulex. Met een lengte van een meter of vier had je het hele lesrooster in beeld van klassen, docenten en lokalen.”
Zou je ook wel eens terug willen naar die tijd?
“Ik heb het nu ook prima naar mijn zin, je moet er gewoon wat leuks van maken met je collega’s. Vroeger was alles kleinschaliger en als medewerker had je veel meer verschillende taken en verantwoordelijkheden. Dus we hadden veel meer contact met docenten en studenten, dat vond ik erg leuk. Studenten vroegen ons wel eens mee naar het café of om als jurylid mee te doen aan een evenement. Tegenwoordig is Windesheim veel groter en medewerkers hebben gespecialiseerde taken, maar ik wil nog altijd graag weten hoe Windesheim in elkaar zit en een beetje over de muurtjes heen kijken.
Femmie van der Zwaan vierde eind maart haar veertig jarig jubileum als Windesheimmedewerker. Tegenwoordig is ze medewerker ruimtebeheer bij de afdeling huisvesting.
