Sommige Windesheimstudenten hebben een bijzonder leven naast hun studie. Lees hieronder hun verhaal: Lars, Kristina en Dyan timmeren aan de weg in sport en muziek, Hilde en Nica vertellen over hun gevecht voor een beter leven.
‘Al die aandacht zal nooit wennen’
Maart 2019 – De dance-nummers van Windesheimstudent Lars Beerda (artiestennaam Laurentius) zijn op Spotify al meer dan een miljoen keer gestreamd.
Je plaatje opsturen naar een bekende dj in de hoop dat het wordt gedraaid. Het overkwam de eerstejaars student international business uit Zwolle. Lars (20) mailde zijn plaatje naar Don Diablo, toevallig ook een (oud-)Windesheimstudent, die het draaide op Tomorrowland in Guatemala. “Ik stond te springen van geluk!”
Na de show kwam het nummer in de wereldwijde Top 50, de vijftig meest gedraaide nummers van dat moment. En plotseling kreeg Lars dm’s van onbekenden met verzoekjes. “Al die aandacht zal nooit wennen. Op YouTube worden er zelfs fanclips van mijn nummers gemaakt. Dat is toch bizar!”
Het maken van dancemuziek heeft Lars zichzelf aangeleerd. “Zes jaar geleden begon ik voor het eerst te prutsen met het programma FL Studio. Ik heb mezelf nu alle technische kneepjes aangeleerd.”
Ondertussen heeft Lars vijftien nummers op Spotify staan. De liedjes ‘You got Me’, ‘Reminisce’ en ‘Give me a sign’ scoren goed, bij elkaar opgeteld hebben die de miljoen streams ruimschoots gehaald.
Inmiddels sleepte Lars een deal binnen bij Sony, met de release van zijn nieuwe nummer ‘No Money’. Iedere stream op Spotify levert ongeveer 0,4 cent op. Als dj en producer heeft Lars zijn bijbaan bij de Albert Heijn niet meer nodig. “Maar ik maak wel mijn opleiding af. Je moet altijd iets achter de hand houden.” [MvdM]
Lees het hele interview met Lars hier
Hilde woog nog maar 32 kilo
November 2018 – Op haar 16e kreeg Hilde Houweling anorexia. Een jarenlange strijd tegen de eetstoornis volgde. Nu gaat ze voor honderd procent herstel.
De 22 jarige studente is eerstejaars Social Work. “Na mijn studie wil ik mensen met anorexia helpen. Maar nu staat genezen nog op één. Om hier écht vanaf te komen moet ik mijn trauma aanpakken.”
Vanaf haar elfde speelde Hilde hockey op hoog niveau. “Mijn trainer heeft me jaren seksueel misbruikt. Op mijn vijftiende vertelde ik het aan mijn ouders.”
Ondanks dat enorme trauma bleef Hilde hockeyen. “We moesten op onze voeding letten, maar de meeste meiden konden dat ook loslaten. Maar ik bleef doorpakken. Daar begon mijn eetstoornis. Over mijn trauma had ik geen controle; over mijn eten wel.”
Hilde vertrok naar een topclub in Barcelona. “Daar viel ik enorm af. Op een gegeven moment kon ik niet meer hockeyen, ik viel tien keer per dag flauw, had haaruitval. Ik kon niet meer slapen en was supereenzaam.” Haar ouders haalden haar naar huis en er werd anorexia vastgesteld. Op haar dieptepunt woog ze nog maar 32 kilo. Er volgden jaren van behandeling en therapie. Uiteindelijk ging ze naar een kliniek om te werken aan gewichtsherstel.
Over haar leven met een eetstoornis schreef Hilde een boek. Ook werd ze gevolgd door de tv-serie Het Voedselgevecht.
Nu Hilde weer studeert, heeft ze weer enigszins een normaal leven. “Ik begin weer in te zien dat het leven ook leuk kan zijn. De spontaniteit rond eten is er nog niet helemaal, maar toch ga ik voor honderd procent herstel.” [SP]
Lees het hele interview met Hilde hier
‘Eindelijk: ik word man’
December 2018 – Student Nica (18) is transgender. Al jaren wist hij: ik ben een meisje, maar zo voel ik me niet. Daarom hakte Nica een jaar geleden de knoop door. Hij gaat het traject in om officieel man te worden.
Nica Brüggeman, eerstejaars HBO-Rechten, is er inmiddels zeker van: ondanks dat hij de geslachtskenmerken niet heeft, is hij eigenlijk een jongen. Dat besef kwam met de jaren. “Eerst wist ik niet wat ik ermee moest, maar op een gegeven moment was ik het zat. Ik besloot jongensachtige kleding te dragen en knipte mijn lange haar af. Omdat ik ook een relatie had met een meisje dachten mensen dat ik ‘gewoon pot’ was. Maar dat was het niet.” Nica voelde zich niet thuis in zijn lichaam. “Steeds als ik in de spiegel kijk, voel ik: dit klopt niet.
Nica krijgt eerst gesprekken met een psycholoog. Vervolgens beginnen de hormoonbehandelingen en uiteindelijk is er een operatie. “Ik laat mijn borsten weghalen en daar blijft het bij. Ik wil geen penis laten maken.”
Inmiddels weten Nica’s vriendinnen dat hij transgender is en ze leven erg met hem mee. “Mijn klasgenoten reageerden ook relaxt, maar mijn ouders vinden het heel moeilijk.”
Als Nica straks man is, zullen er veel praktische ongemakken wegvallen. “Toch zullen mijn mentale problemen nooit helemaal weggaan, want het feit blijft dat ik niet als jongen geboren ben en dat vind ik lastig. Het zal nog jaren duren voordat ik helemaal gelukkig ben.” [SP]
Lees het hele interview met Nica hier
Kristina verhuisde naar Italië voor haar danscarrière
Mei 2019 – Ze combineert haar danscarrière in Italië met een studie commerciële economie op Windesheim Flevoland. En alsof dat nog niet genoeg is, vliegt Kristina Dejnega regelmatig naar Cyprus.
Kristina (21): “In Nederland zijn er niet veel goede trainers als je op hoog niveau danst. Ik moest dus naar Italië om mijn droom achterna te gaan: groot worden met latindansen.” Haar trainer vond een goede danspartner, die woont op Cyprus. Eind mei doen Kristina en haar partner mee aan het Europees Kampioenschap latindansen. In haar woonplaats Bologna heeft Kristina vooral contact met andere latindansers. “Mijn Nederlandse vrienden zie ik in de paar dagen dat ik in het land ben voor tentamens. Mijn familie mis ik het meest.” [SP]
Lees het hele interview met Kristina hier
Balanceren op betonblokken
Mei 2019 – Calo-student Dyan Evenhuis (18) doet aan biketrial: een parcours van obstakels overwinnen op een fiets. “Het lijkt een fysieke sport, maar je moet vooral mentaal heel sterk zijn.”
“Als biketrialer leggen we op een crossfiets een parcours af over bijvoorbeeld boomstammen, pallets, buizen of betonblokken. We moeten steeds sprongen maken met de fiets om over obstakels heen te komen. Heel uitdagend!”
Dyan was 9 toen hij begon met biketrial. Nu heeft hij een persoonlijke coach in België en is al twee keer Nederlands Kampioen geworden bij de junioren. “Ik hoop ooit een school te beginnen in Nederland. In het buitenland bestaan die al wel, maar hier is de sport nog te klein en te onbekend.” [JS]
Lees het hele interview met Dyan hier
