Jessica Teeuw, student global project & change management, studeert een semester in Southampton, Engeland. Vanwege het coronavirus keerde ze deze week terug naar huis.
Anderhalve week geleden kwam een vriend uit Nederland op bezoek in Engeland. Op dat moment had ik nog geen idee dat ik hem zo snel terug naar Nederland zou volgen.
Important – come back!
Windesheims deuren sloten vorige week al. Maar in Engeland bleef alles nog open en was er weinig tot geen sprake van maatregelingen. Daarom hield ik me er niet zo veel mee bezig. Donderdag 12 maart kreeg ik een update van de International Office; als je in een land met groen of geel reisadvies bent, mag je blijven. Slechts drie dagen later kregen we een dringende mail met een andere boodschap: Important – Come back to the Netherlands.
Eerst was ik sceptisch. Mijn universiteit, de Solent University, was immers nog open, mijn lessen gingen gewoon door. Aanvankelijk was mijn besluit om te blijven. Windesheim vroeg mij daarom om een akkoordverklaring te ondertekenen. De verklaring was even slikken. Het hield in dat mijn semester in Engeland niet meer onder mijn studie zou vallen en dat ik daarom geen garantie had op mijn studiepunten. Ik had 24 uur de tijd om te beslissen.
Veel geld betaald
In de uren daarna heb ik veel lopen twijfelen. Ik wilde graag blijven in Engeland. Ik had het er erg naar mijn zin, ik wilde graag mijn opdrachten afmaken en bovenal had ik veel geld betaald voor mijn huur tot mei en alle tripjes die op de planning stonden. Na veel gesprekken met mede-Erasmusstudenten en mijn familie heb ik toch de knoop doorgehakt om terug naar Nederland te komen. Even later kwam er een mail van Solent University dat de school ook zou sluiten.
De volgende ochtend boekte ik een busreis van Londen naar Amsterdam voor diezelfde dag. Binnen een paar uur pakte ik alles in en heb ik mijn kamer verlaten. Onderweg naar Londen kregen we het bericht dat mijn bus was gecanceld omdat de grenzen van Frankrijk gesloten werden. De stress sloeg toe…
Bijna leeg vliegtuig
Alle bussen waren geannuleerd en er was die avond geen vlucht meer die we konden halen. Uiteindelijk zijn we naar Luton Airport gegaan en hebben we daar de nacht doorgebracht op oncomfortabele bankjes. ’s Ochtends hebben we de eerst mogelijke vlucht naar Nederland gepakt. In een bijna leeg vliegtuig met maar achttien andere passagiers zijn we naar Schiphol gevlogen.
Zo is mijn Erasmus-tijd twee maanden voortijdig afgesloten. Het was erg lastig om Engeland en mijn leven daar achter te laten. Toch ben ik erg dankbaar voor de tijd die ik wél heb gehad. En het belangrijkste is dat ik weer veilig thuis ben bij mijn familie.
Groetjes, Jessica
