Geen bezoek over de vloer, geen supergezellig feestje en geen drie zoenen op de wang. Wie in deze weken van thuisquarantaine, anderhalve meter afstand houden en social distancing een jaartje ouder wordt, zit mooi met de gebakken peren. Vier studenten van Windesheim vertellen hoe hun verjaardag was. “‘Ik sloeg een paar Flugels achterover samen met mijn vader en broertje.”
Lisanne Wolbrink, student Verpleegkunde, werd vorige week 25. Normaalgesproken viert ze haar verjaardagen met veel visite, dit jaar kwamen alleen haar ouders en schoonmoeder langs. Ander bezoek moest ze afzeggen. “Of ze zegden zelf af vanwege verkoudheidsklachten.” Ook het mooie cadeau dat ze van haar vriend had gekregen (‘een bezoek aan een musical met hotelovernachting’) viel vanwege de coronacrisis in het water.
Omdat ze 25 werd, een bijzondere mijlpaal, was ze van plan deze verjaardag grootser te vieren dan normaal. “Met muziek, hapjes, drankjes en natuurlijk veel taart. Want veel familie en vrienden op bezoek zorgen ervoor dat de dag speciaal is. Ik vind het heel jammer dat ik mijn verjaardag niet kon vieren zoals ik gewend ben.”
Maar jarig zijn in dit corona-tijdperk heeft ook positieve kanten, merkte Lisanne. Het leek wel alsof mensen extra hun best deden om er een mooie dag van te maken. Felicitaties kreeg ze volop, uiteraard vooral via digitale kanalen: “Via facebook, instagram, whatsapp en snapchat, uit binnen- en buitenland.”
“Vriendinnen van school hadden een video voor me gemaakt, met allerlei foto’s, ter vervanging van versiering of een kleine viering in de klas. En mijn vriend had ’s nachts ons appartement versierd met slingers en borden met 25 erop. Ook kreeg ik via de post een aantal kaarten, chocolade en een ballon. Van mijn ouders kreeg ik een ring en armband, die nu nog meer waarde hebben, omdat je elkaar zo weinig ziet.”
Lisanne: “Ik voelde me toch erg jarig, maar het gemis van familie en vrienden was er zeker. Daarom ga ik mijn verjaardag nog een keer vieren, met hen erbij. Later, als de corona-crisis voorbij is.”
Ook Demi Houtveen, student commerciële economie, werd een jaartje ouder. Begin deze week blies ze twintig kaarsjes uit. Maar zich echt jarig voelen, dat lukte haar maar deels: “Jammer dat ik mijn verjaardag nu niet echt kon vieren.”
Ze woont bij haar ouders. “Ik kreeg een lekker verjaardagsontbijtje, het huis was versierd en er was taart, zo voelde ik mij toch een beetje jarig.” ’s Middags kwamen twee vriendinnen langs. Voor Demi toch wel even een gek moment. “Normaal geef je elkaar een knuffel, maar dat kon nu natuurlijk niet.”
Een klein feestje was er toch, ’s avonds. Demi: “We hebben met het gezin gegourmet en lekker wat gedronken. Samen met mijn vader en mijn broertje heb ik nog een paar Flugels achterover gegooid.”
Een échte party komt er later wel, vertelt Demi. “Ik geef altijd een groot feest in mei, samen met een vriendin die dan jarig is. Ik ben dus wel gewend om mijn verjaardag pas later te vieren.”
Calo-student Maarten Tomassen werd afgelopen maandag 22. “Mijn verjaardag was natuurlijk anders dan normaal. Alle felicitaties zijn online gegaan en er zijn geen vrienden of familieleden op bezoek gekomen.” Wél nuttigde hij een paar biertjes met zijn vrienden via WhatsApp-videobellen. “Een prima alternatief, maar het is toch een stuk leuker om in ‘real life’ een biertje te drinken.”
Maarten had grootse plannen voor zijn verjaardag. “Ik zou het vieren in Málaga. Helaas is deze vakantie vanwege het virus gecanceld. Ik hoop het geld van mijn vliegtickets terug te krijgen, dat zou nog enigszins een leuk cadeau zijn”, zegt hij met een knipoog. “Het is een grote domper, maar ik weet zeker dat ik alsnog naar Málaga ga als deze crisis voorbij is.”
“Ik vond mijn verjaardag een stuk minder belangrijk, nu met deze corona-crisis. Dit raakt ons allemaal. Natuurlijk moet je je verjaardag vieren, maar in m’n achterhoofd zat ik bij de crisis.”
Lieke Schoonhoven, student industrieel product ontwerpen, werd twee weken geleden 19. Ze vond het maar gek om jarig te zijn. “Er kon helemaal niemand langskomen, terwijl de woonkamer normaal gesproken vol zou zitten. Dat was nu natuurlijk niet mogelijk.”
“Ik heb het gevierd door te bellen met een aantal vrienden en ik ontving heel veel felicitaties via whatsapp, facebook en instagram. Daarnaast heb ik gezeten met mijn vriend en mijn familie, waar ik mee woon, en samen zelf pizza’s gebakken. Het was heel gezellig, maar toch ook heel anders.” (WvE)
