Er wordt op mijn deur geklopt: roomservice. Twee crackers met kaas en een kopje thee, lekker lang getrokken. Rond elf uur ben ik welkom in het café beneden voor een bakje fruit. Ik lig inmiddels buiten in de stoel, maar er is een grote wolk voor de zon getrokken. Ach, het is vakantie. Kan mij het schelen. Ik pak de nieuwste thriller van Suzanne Vermeer en doe heel – echt héél even- mijn ogen dicht voordat ik aan een nieuw hoofdstuk begin. Zomer, wat heb ik lang op jou gewacht.
Na de afgelopen winter, waarin we maandenlang in het donker zaten en drielaags gekleed gingen, stonden we te popelen om als blije koeien het weiland weer in te hupsen. En toen kwam corona. Misschien een walhalla voor de huismussen onder ons (Netflixen met 30 graden buiten, zonder schuldgevoel!), maar de avonturiers die met hun vleugels willen fladderen komen niet verder dan het plafond van hun studentenkamertje van vierkante meter. We willen knuffelen, zoenen, uitgaan. Een festivalletje pakken. Maar we zitten met een flesje corona voor onze webcam – met de héle vriendengroep – te borrelen.
Natuurlijk, er zijn ergere dingen op de wereld. We hadden ons alleen iets meer voorgesteld van die langverwachte zomer. Na al die nachten doorhalen, uren zwoegen en honderden zelfreflectieformulieren willen we gewoon op een strand liggen ver, ver weg.
Wil je nog een weekendje weg naar de Waddeneilanden? Dan hoop ik voor je dat je lang geleden hebt geboekt, want de huisjes vliegen als kneiterwarme broodjes over de toonbank. Alsof we het over Mambo Beach op Curaçao hebben. Enig verschil: op de Waddeneilanden kan het gewoon dagenlang knetterhard regenen, ook al heb je geboekt voor een veel te duur weekendje weg in augustus.
Playa del Casa, op reis naar der Hintergarten of lekker naar Gran Balconia. De bestemming in eigen huis en tuin is door corona weer populair geworden.
Mijn oplossing? Voor even terug naar je ouders. Daar heb je een groot huis waar je eindelijk weer kunt bewegen (doei, coronakilo’s!), roomservice op maat en misschien zelfs de luxe van een grote tuin. Hoef je niet eens om zeven uur ’s ochtends op te staan om een strandbedje te claimen. Score!
We willen knuffelen, zoenen, uitgaan!
