Het was geloof ik op een woensdagochtend. Met alle andere eerstejaars moest ik me melden bij een oude collegezaal. Ik was er ruim op tijd, toen nog wel. Wat ongemakkelijk schoven we in de krappe ruimte tegen elkaar aan. De zaal liep schuin af, beneden liep een goedgeklede docent met klikkende schoenen opgewekt heen en weer. Ik kende nog niemand.
Dat veranderde snel. Met sommigen van die andere eerstejaars zou ik jarenlang studeren, een enkeling zie ik nog steeds. We leerden elkaar kennen in de pauzes, de kroeg en door samen te eten. Achteraf herinner me hoe spontaan we contact maakten: na een korte babbel bij de koffie, na afloop van een les of bij de bushalte. Vaak ging het ook via via, met vrienden van vrienden.
Soms bleef het bij een voorzichtige begroeting. Maar er groeiden ook vriendschappen, korter of langer. We speelden Risk, dronken bier en wandelden door de Pyreneeën en in Wales. Toen mijn vader overleed kwamen een aantal van hen naar het hoge noorden, de trein had vertraging, maar een taxi bracht hen precies op tijd bij de begrafenis. Op één van de anderen daar in die collegezaal werd ik verliefd, zij heeft het nooit geweten.
Als medestudenten heb je elkaar niet uitgezocht, maar tref je elkaar zomaar aan bij een college, een gezamenlijke studieopdracht of elke keer op het station. Mijn tip: spreek elkaar aan en maak contact. Maak gebruik van wat je opleiding offline aanbiedt. Studeer eens samen als je uit dezelfde plaats komt, of ga na de les coronaproof ergens wat drinken. Dat hoeft heus niet met iedereen, maar er zijn meer bij zoals jij. Die wel of juist niet van veel feesten houden. Die graag vooraan staan of die liever op de achtergrond blijven. Die alles makkelijk af lijkt te gaan of die het vooral spannend vinden.
‘Een mens is geen eiland’, las ik ergens. Iets om te onthouden nu er zoveel online is en intro’s en andere activiteiten niet op een normale manier doorgaan. Ik had het niet kunnen vermoeden op die woensdagochtend aan het begin van mijn studie, maar dankzij die andere studenten ging er een wereld voor mij open.
Martin Jans is studentenpastor van Windesheim, ArtEZ en KPZ
