Judith: Wat doe je tegen uitstelgedrag?

We gingen bij Saskia thuis de lesopdracht maken. Nu kende ik haar nog niet zo goed, ze leek me zo’n type bij wie alles vanzelf komt aanwaaien: mooie kleren, een leuke vriend en rijke ouders. Ik keek een beetje tegen Saskia op. Waarschijnlijk deed ze die opdracht in een handomdraai. Maar de middag liep heel anders dan ik dacht.

We moesten alleen een paar pagina’s doorlezen en samenvatten. Maar Saskia noemde het een vervelende en vermoeiende opdracht: “Dat duurt allemaal zó lang!” Toen begon ze over haar kamer die eigenlijk anders ingericht moest worden. Terwijl we de opdracht lazen zat Saskia honderd keer haar pen in- en uit te klikken. “Ach, zullen we eerst de hond uitlaten, het is mooi weer en dan gaan we daarna bezig!”

Rotopdracht

Toen we weer binnen waren, moest er koffie gedronken worden en bijgekletst over al onze klasgenoten. Ach, we hadden de hele middag nog. Ik legde mijn boek alvast open als hint, maar Saskia pakte die niet op. “Moet je deze grappige filmpjes eens zien, je lacht je dood.” Voor onze opdracht moesten we ook filmpjes kijken die de docent had gemaakt, maar die vond ze stom.

Twee uur. Het koffieuurtje was vloeiend overgegaan in een lange lunch, hoe snel kan de tijd gaan zonder iets te doen? Op de een of andere manier ging ik er steeds meer tegenop zien om het boek weer op te pakken. Saskia’s moeder belde. Ze praatte lang met haar, over hoe druk school is en hoe we de hele dag al aan het studeren waren. Ik kon horen dat haar moeder haar moed insprak. Wat lief! Ook haar vriend appte allemaal hartjes terug, toen ze die op de hoogte bracht dat we met die ‘rotopdracht’ bezig waren.

Te laat

Ineens was het vier uur, ik moest vroeg naar huis want die avond moest ik nog door naar mijn bijbaan. De dag erna ging ik zelf maar aan de bak met de opdracht. Met Saskia heb ik niet meer samengewerkt. We maakten alleen nog leuke afspraakjes.

Intussen is Saskia met haar studie gestopt. Ik besef nu pas dat ze enorm veel last had van uitstelgedrag en dat ze dat heel goed kon verbergen. Toen ze het aan haar studiebegeleider vertelde, was het al te laat om haar studie nog te redden. Ik heb haar nu een tijdje niet gezien, ze zou langskomen maar ik denk dat ze dat uitstelt.

Wekker zetten

Soms ben ik wel eens bang dat ik net als Saskia word. Dan zit je ergens de hele dag druk mee in je hoofd en ondertussen voer je niets uit. Waarom lukt het niet gewoon, concentreren op waar je mee bezig moet! Je voelt je gefrustreerd en boos op jezelf dat je alles maar uitstelt.

Wat doe je er tegen? Het enige wat ik kan bedenken is niet zeuren, mijn telefoon wegleggen en uitloggen op Netflix en Whatsapp. Aan het werk, de wekker zetten wanneer ik pauze mag nemen. En vooral: mijn uitstelgedrag niet zo’n groot probleem laten worden als bij Saskia! Weet jij iets beters?

Judith Kreuze is tweedejaars student Social work