In mijn nieuwe huis zit een bad. Over dat bad droom ik nu al een aantal weken. Sterker nog: de bruisballen van de Lush heb ik met massa’s ingeslagen, de badolie met liters. Ik droom over kaarsjes, die ik rondom het bad paradeer en kamerplanten waarmee ik de badkamer tot een jungle omtover. De tijdschriften spaar ik op, zodat ik ze kan lezen tijdens het dobberen. En gezichtsmaskers. Geen goed bad, zonder gezichtsmaskers. En dat alles, zit gestopt in een verhuisdoos met de woorden me-time. In blokletters.
Om de verhuisstress iets te reduceren – want van spullen uitzoeken én weggooien krijg ik spontaan een verhoogd hartritme – kijk ik al een paar uur naar The Kardashians. Een reallife programma waarvan ik zwoer er nooit naar te kijken, want like oh my god, for real, wat een drama. Totdat je me-time nodig hebt. Gewoon domweg staren, kijkend naar andermans problemen, rijkdom en botoxinjecties is toch duizendmaal relaxter dan het dilemma ‘dit heb ik van mijn moeder gekregen: weggooien of bewaren?’ Of: ‘dit is mijn favo ongesteldheidsonderbroek, kan nog van pas komen’.
Over ‘vrouwenproblemen’ gesproken. Het feestje van de maand, vloed op de Rode Zee of de Japanse vlag die uithangt: het woord dat niet mag worden uitgesproken. De maandelijkse periode waarin je pas echt een kilo me-time nodig hebt. Je bent prikkelbaar, voelt je dikker (ben je ook, want: opgeblazen!) en lelijker (niet!) en hebt constante trek. En toch ook weer niet, want kramp. Need: een bed zo zacht als een wolkendek, de grootste reep chocolade en een joggingsbroek waarin je kunt wonen, oftewel: me-time.
Maar urenlang puzzelen, series kijken of luisteren naar de nieuwe cd van Nick en Simon (ja echt, het bestaat), lijkt na een tijdje zo doelloos. Want de deadlines, je werk, de beloftes die je hebt gemaakt, die wachten niet. Me-time schreeuwt om je naam, op het moment dat het je eigenlijk allemaal al lang te veel wordt en de muren op je afkomen. Paniek-time, dus. Misschien moeten we niet alleen in stresssituaties grijpen naar de fles, maar vaker een klein borreltje nemen. Geen me-time, maar een dagelijks me-hour. Of je dat nu doet in bad, terwijl je Ex on the Beach (why?) kijkt of aan het haken bent geslagen: ME-TIME. In blokletters dus.
