Karin: ‘Je moet zelf de slingers ophangen’

Ik hoor het regelmatig veel in mijn omgeving. Ik voel het zelf ook: leegte. Mijn vriend zei laatst: “Je moet in dit leven zelf de slingers ophangen.” Makkelijker gezegd dan gedaan. Want dat gaat nogal lastig als er geen slingers zijn om op te hangen.

We hebben geen feestjes en uitjes meer. We zien weinig tot geen vrienden en zitten alleen maar thuis. Dan merk je pas hoe erg je aan zulke dingen gehecht bent en dat je bijna niet zonder kunt. En dan is het ook nog eens winter.

De huidige lockdown is verlengd tot en met 9 februari. Maar wat gaat er daarna gebeuren? Hoe moeten we nou verder? Het uitzicht is helemaal verdwenen. Het duurt mij té lang. Ik wil niet zeuren (want er zijn genoeg andere vreselijke dingen in de wereld om je druk over te maken) maar hé, wij leven hier en nu en dit is ons probleem. Dus even zeiken, mag best. Komt ‘ie…

Ik ben veel minder gemotiveerd en geïnspireerd voor school. Ik heb geen zin om naar buiten te gaan, want negen van de tien keer zie je regen, natte sneeuw of omwaaiende bomen. Geen optie dus. Je hoofd leegmaken in de sportschool wordt ook moeilijk. Even de stad in om te shoppen is ook te veel gevraagd, want de winkels zijn dicht.

Ik spreek gelukkig nog met mijn beste vriendin af. We lachen een heleboel en proberen vooral niet over corona te praten. Wat heerlijk zeg! Maar ik weet wel dat zij hetzelfde probleem heeft. Ook zij voelt de leegte. En ik denk velen met ons.

We kunnen maar één ding doen en dat is volhouden. Het komt goed, ooit. Laten we hopen dat de feestwinkels snel weer opengaan, zodat we weer slingers kunnen kopen.

Karin Tienstra, eerstejaars journalistiek op Windesheim