We liepen door een museum. Dat wil zeggen, er krioelden zo’n twintig kleine avatars door mijn computerscherm. De een met zwarte krullen en een pet, de ander droeg een felrode trui en een enorme zonnebril. Met een poppetje van anderhalve centimeter konden we even spelen met wie we waren of hoe we wilden zijn.
Het virtuele museum, vol met kunst uit De Fundatie, had ik op een koude avond zelf gemaakt in Gather.town. Een heerlijk platform, ik voelde me machtig: ik kon de wereld maken zoals ik zelf wilde. Ook deed het mij denken aan de kleine Pac-Man game uit mijn jonge jaren. Weliswaar zonder spoken, maar ik dwaalde door gebouwen en kon mezelf via doorgangen teleporteren.
Levenskunst
Het museumbezoek was onderdeel van de hogeschoolkeuzemodule Levenskunst. Daarin onderzoeken studenten een levensvraag. ‘Ik snap niks van kunst’, had een van de studenten vooraf gezegd. Dat kwam goed uit, want dat hoeft ook niet bij de oefening die we gingen doen. Art Based Learning: gewapend met een levensvraag kijken naar een kunstwerk. Zou dat in een virtuele wereld ook werken?
Een van de studenten koos een schilderij met daarop een hoofd dat naar beneden keek, in water zo leek het, naar een kabbelend spiegelbeeld. De vraag van deze student was: ‘wat is geluk?’. Bij de oefening ga je eerst heel goed kijken naar het kunstwerk: kleuren, vormen, figuren, lijnen. Gewoon alles wat je ziet. Dan verplaats je jezelf in het schilderij: je gaat wandelen, meedoen, luisteren of kijken met de ogen van figuren die je ziet.
Onzekerheden
Denkend aan haar vraag naar geluk vertelde ze achteraf: ’er zullen altijd dingen zijn die mij ongelukkig maken, het leven is niet perfect en zal dat ook niet zijn’. Ze was zich heel sterk bewust geworden dat het leven niet af is. Waren het de ogen in het spiegelbeeld? De vervorming van het gezicht door het water? De kleuren? Of zaten deze gedachten al in haar hoofd en werd ze zich daarvan nu opeens bewust?
Er was iets gebeurd. Ze wilde in de module verder met een andere vraag. Het was nu: ‘hoe ga ik om met onzekerheden’. Haar vraag naar geluk had zich verdiept. Niemand had het haar gezegd, ze had alleen een klein half uur gekeken naar een afbeelding van een schilderij. En dat in de vorm van een felgekleurd poppetje in een virtueel museum. Maar haar ervaring was levensecht.
Martin Jans is studentenpastor van Windesheim, ArtEZ en KPZ Zwolle
Heel gaaf. Ik ga het in mijn HKM Creatieve ontwikkeling met Performing Arts ook eens doen. Wij gaan naar een openbaar beeldenpark in Apeldoorn, Sprengenpark en rondom de belastingdienst aldaar.