‘Breakdance redde mijn leven’

Student Jeroen van de Ven danst door het leven, ondanks een, op z’n zachtst gezegd, nare jeugd. Zijn ervaringen past hij nu toe in zijn opleiding en werk.

“Er was bij ons thuis vaak geen eten, het huis was vies en we werden regelmatig afgeranseld.” De eerste vijftien levensjaren van Jeroen waren geen pretje. Maar ondanks zijn wankele en beschadigde basis staat de tweedejaars steviger in het leven dan ooit. Vorig jaar won hij de Europese Kampioenschappen Breakdance en sinds maart is hij trotse eigenaar van een dansschool in Deventer. Door zijn ervaringen besloot hij de opleiding sociaal pedagogische hulpverlening te volgen. Ze vormen zijn drive om jongeren te helpen.

Maling aan regels
Dat het Jeroen niet kwam aanwaaien is een understatement. “Mijn moeder heeft borderline en is manisch-depressief, mijn vader was agressief en, zo bleek later, heroïneverslaafd.” Hij weet dus waar hij het over heeft. “Ik loop stage bij een instelling die jongeren met gedragsproblemen begeleidt. Zij zijn uit huis geplaatst en moeten op zichzelf wonen. Ik weet wat er in hen omgaat en dat helpt enorm bij het communiceren of het inschatten van hun gedrag. Als iemand een vriendinnetje heeft, zegt dat hij even gaat sporten en uren wegblijft, heb ik meteen door dat hij bij zijn vriendin is. Meestal weet zo’n jongen best dat hij dat moet melden, maar heeft hij daar even maling aan. Ik begrijp wat zo iemand voelt en waarom. Ik deed het zelf ook.”

Jeroen is er één van een drieling. “Mijn vader sloeg mijn moeder en toen hij ook ons begon af te ranselen, ging ze bij hem weg. Hoewel het geweld verleden tijd was, was ons leven nog geen pretje. Ze kon niet goed voor ons zorgen en we hadden vaak honger. Op mijn negende bracht ze ons terug naar onze vader, ze ging samenwonen met haar nieuwe vriend.” Opnieuw volgde een tijd van mishandeling. “Het was erg, soms ging hij bovenop één van ons zitten om ons in elkaar te slaan. Hij heeft ooit het hoofd van mijn broer beetgepakt en hem vol tegen de badkamermuur geslagen. Dat was zo ontzettend heftig. Via Jeugdzorg kwamen we opnieuw bij onze moeder terecht. Maar die kon nog steeds niet voor ons zorgen. De geschiedenis vol honger en weinig kleding herhaalde zich.”

Kamertraining
Op de middelbare school veranderde Jeroens leven. “Ik ging naar de havo/vwo en had geen schoolboeken. Intussen deed één van mijn broers een zelfmoordpoging. Dat vond ik verschrikkelijk. Hij werd uit huis geplaatst en kwam in een project terecht waar hij gefaseerd zelfstandig ging wonen. Ik wilde dat mijn situatie ook veranderde. Mijn leerlingbegeleider heeft er uiteindelijk voor gezorgd dat mijn andere broer en ik ook op kamertraining konden in Deventer. Op mijn vijftiende was ik dus al uit huis. Natuurlijk was dat niet leuk. Ik miste het gevoel van samenzijn als gezin, ik wilde naar mijn moeder en ik voelde me eenzaam. Maar het heeft goed uitgepakt. Ik kreeg nieuwe vrienden en ontdekte het dansen. Dat heeft mijn leven gered. Ik kon er mijn gevoel in kwijt en had een doel.”

Aan zijn moeilijke start hield Jeroen emotionele littekens over. “Ik vertrouw mensen in mijn directe omgeving niet snel. Ik ben niet graag alleen en zoek snel mensen op, ben vaak bij vrienden of bij mijn vriendin. Een relatie aangaan vind ik moeilijk. Een meisje komt dan heel dichtbij je. En dan heb je nog schoonouders. Vaak hebben die hun vooroordelen al klaar. Ze zijn bang dat ik veel problemen meeneem vanwege mijn jeugd. Dat is klote.”

Maar ook die littekens geven hem weer net dat beetje extra om jongeren in dezelfde situatie te kunnen begeleiden. “Ik weet hoe het is om in een moeilijke situatie te leven en uit huis te gaan. Ik kan me goed in ze inleven. En ik weet wat hulpverleners voor iemand kunnen betekenen. Daarnaast is het gewoon leuk werk.”

Laatste punten
Jeroen verwerkte zijn heftige verleden met behulp van therapie. Nu wil hij op zijn beurt jongeren helpen hun eigen leven op te bouwen. “Ik wil laten zien dat het niet uitmaakt waar je vandaan komt. Ik ben vorig jaar Europees Kampioen Breakdance geworden, geef les en heb mijn eigen dansschool. Ook met een moeilijke start kun je het maken.” Voordat hij op Windesheim begon, rondde hij een mbo4-opleiding Jeugdzorg af. “Nu moet ik mijn propedeuse halen. Als dat lukt, ga ik verder. Zo niet, dan stop ik. Ik besteed veel tijd aan dansen en lesgeven. Als 24-jarige moet ik kiezen tussen iets wat geld oplevert en geld kost. Met mijn mbo-diploma kan ik ook aan het werk in de jeugdzorg. Maar op Windesheim kan ik de minor jeugdzorg doen en me dus op hbo-niveau verder specialiseren. Het hangt nog even af van mijn laatste punten. Maar hoe dan ook, het komt wel goed. Ik heb er vertrouwen in dat ik kan doen wat ik wil doen.”

Tekst: Tessa Klooster
Foto: Herman Engbers

Das Supertalent
Jeroen van de Ven deed met zijn danscrew All The Above mee aan het Duitse tv-programma: Das Supertalent (equivalent van Hollands Got’s Talent). De Breakdancers namen het op tegen andere veelkunners. Zoals de jongen die, volgens Jeroen, ‘met een hamer stenen kapotsloeg op zijn geslachtsdeel’. De mannen schopten het ver, maar tijdens een voorronde raakte één van de dansers geblesseerd. Hij bleef liggen. En hoewel de crew door danste en de jury zeer tevreden was, mocht het niet baten. “Iedereen die door was, kreeg telefonisch te horen of hij ook naar de finale door mocht. Maar wij kregen ‘nee’ te horen. Ik kreeg geen goede reden, maar ik denk dat ze het niet aandurfden met ons. Als er nu al een blessure was… Jammer, maar we trainen gewoon verder. Er is nog genoeg leuks te doen.”