Na achtendertig jaar gaat Ineke van der Wal de hogeschool verlaten. De directeur van domein Gezondheid & Welzijn heeft aardig wat stormen doorstaan.
Ineke van der Wal was oorspronkelijk docent bij journalistiek – bij de ‘christelijke academie voor journalistiek’ wel te verstaan, in Kampen: ‘Kampen was toen de hipste journalistiekopleiding ever! Mijn vrienden kwamen maar wat graag langs, maar ook de journalistieke Randstad kwam maar Kampen! We hadden hele goede studenten. Ik kom die oude Kampenaren overal tegen, op de radio en televisie. Zij hebben het voor het zeggen!’
Maar toen was er al sprake van een verhuizing naar Zwolle.
‘De overheid wilde de pakweg tweehonderd zelfstandige opleidingen in Nederland samenvoegen tot zo’n twintig hogescholen. Ook journalistiek moest hierover gaan onderhandelen. En omdat we toen even in een directeurloze fase zaten, heb ik de onderhandelingen mogen voeren namens de opleiding.’
De opleiding wilde niet, denk ik zo…
‘In Kampen zaten vier academies in die tijd. Het is eigenlijk doodzonde voor Kampen dat die allemaal zijn vertrokken. Maar er viel niet aan te ontkomen. Ik ging de onderhandelingen in met één opdracht: zorg dat de opleiding zelfstandig blijft! En dat is ons gelukt. We kregen ons eigen gebouw: D. Toen heette dat ‘het vierde leshuis’.
Had de opleiding in Kampen moeten blijven?
Nee… het was mooi maar Zwolle pakte het slimmer aan. Kampen bood niks; Zwolle stelde voor de hogeschool een mooie plek ter beschikking. Twaalf opleidingen zijn toen samengevoegd. De dertiende, de kunstopleiding, haakte op een gegeven moment tóch af. Dat is Artez geworden. Dat was een historische avond in het gemeentehuis van Zwolle… Maar een paar jaar later was er goed nieuws: de HTS kwam erbij. Die verhuisde van de Grasdorpstraat naar het T gebouw.’
En jij verhuisde later ook naar T. Uitgekeken op journalistiek?
‘Nee. Ik had het daar buitengewoon naar mijn zin. Maar ik vond het leuk om eens wat anders te gaan doen. Ik ben begonnen als opleidingsmanager informatica en toen na een jaar de directeur Peter Scheerder vertrok, ben ik hem opgevolgd.
Was dat qua mentaliteit niet een enorme overgang?
‘Nee. Er zijn veel overeenkomsten tussen journalistiek en techniek. Dat ambachtelijke, en dat gedrevene. Waar ik natuurlijk wél aan moest wennen was het taalgebruik. Dan vroeg ik aan een docent ‘hoe zit je netwerk in elkaar?’ en dan kreeg ik prompt een verhandeling over LAN-netwerken te horen. Maar het is me prima bevallen. Never a dull moment. Mooie projecten gedaan, centers of excellence opgezet… we hebben veel voor elkaar gekregen. Je moet bedenken, nú is de opleiding booming business maar toen moesten we écht ons best doen om studenten binnen te halen. Techniek had een verkeerd imago: vies, moeilijk…’ Bij de start in 1996 zaten er zeshonderd studenten in T. En toen vonden we het gebouw al te klein. Nu zitten er iets van vier- a vijfduizend studenten in hetzelfde gebouw.’
Heb je nooit geroepen dat er uitbreiding moest komen?
‘Ik heb altijd gepleit om er twee verdiepingen op te zetten. Dat kan niet, zeiden ze. Maar ik waag het te betwijfelen.’
Daarna stapte je over naar domein gezondheid & welzijn…
‘Wacht even… ik heb in die tijd ook nog meegewerkt aan het opzetten van het Honours College en ik heb ook tijdelijk een frauderen de directeur vervangen. Die had een greep in de Windesheim-kas gedaan. Kregen we ineens de FIOD over de vloer. Dat was echt een zwarte bladzijde in de geschiedenis van Windesheim.’
De overstap naar het domein g&w had ook veel van scherven ruimen…
‘Het college zat met een probleem. Gezondheid & Welzijn was een verwaarloosde organisatie, dat durf ik gerust te zeggen. Mij werd gevraagd orde in de chaos te brengen. Toen er een vacature kwam voor een nieuwe directeur heb ik daarop gesolliciteerd.’
Een ander “hoofdpijndossier” uit die tijd was de fusie met de Vrije Universiteit. Was je daar ook bij betrokken?
‘Daar waren we allemaal bij betrokken. De landelijke politiek had alle mogelijkheden voor een dergelijke fusie geschapen en het toenmalige college van bestuur heeft de kans gegrepen. De VU en Windesheim hebben ook een tijdje één College van Bestuur gehad. De bedoeling was de doorstroom van studenten van hbo naar wo te vergemakkelijken en de samenwerking tussen academisch en praktijkgericht onderzoek te bevorderen. Ik denk dat het heel goed zou zijn geweest om op die weg door te gaan.
Wat ging er mis?
‘De politiek maakte een draai van 180 graden. Ineens zag men zulke fusies niet meer zitten. De VU liet als eerste weten niet verder te willen, daarna volgde ons college. Maar ik heb nog goede herinneringen aan onze gesprekken met de decaan uit de bètahoek. Dat verliep echt heel collegiaal. Ik denk ook dat het onderzoek op Windesheim mede door de VU een impuls heeft gekregen. En het onderzoek is een échte stimulans voor het onderwijs geworden. Wat dat betreft heeft Windesheim een mooie ontwikkeling doorgemaakt en ik hoop dat het écht die kennisinstelling wordt waar iedereen naar streeft. We zien nu ook bij de universiteiten echt erkenning van onze lectoraten. Vroeger moest het initiatief steeds weer van ons uit komen; nu willen ze graag samenwerken omdat we zulke goede contacten hebben in het werkveld.
Windesheim staat nog voor grote veranderingen en nu gaat Henk Hagoort ons ook al verlaten… te snel?
‘Het is een beetje vroeg, zeker, en dat is jammer. Maar wat ik heel goed vind is dat we als directeuren gezamenlijk hebben gezegd: Henk of niet, we gaan door met de Strategische Koers.’
Dat moet zijn opvolger dan ook wel vinden…
‘Als alle directeuren dat zeggen, dan is dat heel bemoedigend.’
Tekst: Marcel Hulspas
Foto’s: Herman Engbers
