‘Een wc met bril? Genieten!’

Nynke de Groot, vierdejaars student maatschappelijk werk en dienstverlening, werkt voor haar studie in Gambia, in een psychiatrische instelling.

Nog maar een week en dan ben ik alweer op de helft van mijn reis, de tijd gaat zo hard! Ondertussen voel ik me al behoorlijk Gambiaans en verbaas ik me er soms zelfs over wanneer er ‘toubab’ (blanke) naar me geroepen wordt. De aandacht en speciale status die je als blanke hier krijgt, is iets waar ik maar niet aan kan wennen. Ik voel me helemaal niet anders en moet soms echt naar mijn eigen armen kijken om te realiseren dat ik, ondanks de vele uren zon, toch echt wel blank ben.

Naast de vele nieuwgierige blikken, kinderen die je allemaal willen aanraken en mensen die je vragen om geld / een enkeltje Nederland / snoepjes, zijn er ook nog de vele huwelijksaanzoeken (serieus!) waar je dagelijks mee te maken krijgt. Dat je al getrouwd bent met een Nederlandse man (na bijna acht jaar een relatie mag ik dat zo wel mag noemen) maakt ook niks uit. Dan neem je toch gewoon een Gambiaanse man erbij?

Het afslaan van deze huwelijksaanzoeken, werken bij psychiatrische instelling Tanka Tanka, de markt afstruinen op zoek naar iets anders dan kip, rijst en ui, Mandika leren (een van de vele lokale talen), alle dieren in en rondom het huis een naam geven (de teller staat ondertussen op 1 buurthond, 2 katten, 1 kitten, 2 kippen, ratten, hagedissen, padden, rupsen, termieten en natuurlijk kakkerlakken), ataya brouwen (sterke mierzoete thee) en constant uitleggen dat je je nummer niet aan elke random Gambiaan wilt geven… Je hebt er écht een dagtaak aan!

Maar wat is het hier leuk! Elke dag ontmoet ik weer nieuwe mensen en leer ik weer wat nieuws. Zo realiseer ik me steeds meer hoe weinig een mens eigenlijk nodig heeft. Alles wat extra is, zie ik nu gewoon als een luxe. Een wc mét bril? Genieten!
Een avond stroom zodat je niet hoeft te koken met kaarslicht? Feestje! En druk in de waterleiding? Pure welvaart!

Groetjes,
Nynke