Blauwe vlekken en zere plekken: paintballen op topniveau
Paintball alleen maar leuk voor bedrijfsuitjes en verjaardagsfeestjes? Absoluut niet, vindt student Thyrza Kiewik. Het is een keiharde sport, die zij beoefent op hoog niveau. “Als je geraakt wordt, bloed je even en doet het pijn. Maar je moet door.”
Jammer dat paintball vaak als een ‘spelletje’ wordt gezien, vindt Thyrza (20), student psychomotorische therapie. “Als ik een filmpje laat zien van een wedstrijd snappen mensen het meteen. Dan pas wordt duidelijk dat het een echte sport is omdat het mentaal en fysiek zo zwaar is. Bij voetbal moet je ook in topvorm zijn en in het hoofd van je tegenstander weten te kruipen. Bij paintball is dat net zo.”
Oude legerbasis
Er zijn twee verschillende takken in de paintballsport: Woods en Sub-Air. “Bij Woods speel je met je team in het bos of in een oude legerbasis, een beetje als oorlogje spelen. Bij Sub-Air, wat ik doe, speel je op een kunstgrasveld met grote obstakels waar je achter kunt schuilen. Bij deze tak zijn de velden precies gespiegeld, zodat het zo eerlijk mogelijk is. Als het spel begint, is het de bedoeling om met je team van vijf, het andere team binnen tien minuten uit te schakelen en op een knop te drukken. Dan heb je even een korte pitstop, en dan moet je meteen weer knallen.”
Thyrza’s rol in haar team is vooral die van aanvaller. “Ik ben best lang, dus ik sta meestal vooraan zodat ik goed het veld van de tegenstander kan bestuderen. Dan moet ik snel aan de rest van het team doorvertellen wat de posities van de tegenstanders zijn. Ik ben vaak wel de eerste die wordt uitgeschakeld, maar dat hoort erbij. Zolang ik mijn werk goed doe, kan mijn team makkelijk de tegenstanders neerknallen. Die samenwerking is echt vitaal, en het verschil tussen winnen en verliezen.”
Champions League
Thyrza deed deze zomer mee aan het WK Paintball in Parijs. “Met mijn team, Saar Fanatics, spelen we in de Millennium Series, wat een beetje te vergelijken is met de Champions League. Vanuit daar werd deze zomer een groot toernooi georganiseerd waarbij teams uit de hele wereld meededen. We speelden vier wedstrijden in Spanje, Duitsland, Engeland en als laatste Frankrijk. Met al onze punten bij elkaar opgeteld kwamen we uiteindelijk op de vijfde plek. Niet slecht lijkt me, voor m’n eerste toernooi ooit!”
Fulltimebaan
De paintball-carrière van Thyrza begon pas een jaar geleden, na een stressvolle periode als volleybalster. “Ik speelde destijds op hoog niveau volleybal, maar door de hoge druk haalde ik er steeds minder plezier uit. Ik zocht iets nieuws waarmee ik mezelf kon afleiden, en toen kwam ik uit bij paintball, via een kennis die bij de paintballbaan werkt. Ik ging het steeds vaker doen en doordat ik nog steeds mijn topsportmentaliteit had, is dat een beetje uit de hand gelopen.”
Inmiddels is paintball voor Thyrza zowat een fulltimebaan geworden, met veel uren, veel blauwe plekken, en weinig vrije tijd. “Het seizoen is nu afgelopen, dus het is nu even rustig. Maar als het straks weer begint, moet ik lange dagen maken: elke dag les tot vijf uur en daarna reis ik twee uur naar Oldenzaal om me om te kleden voor fitness of paintballtraining. Daarna eet ik gauw wat als ik thuis ben en ga ik aan mijn huiswerk tot één uur ’s nachts. Vijf uur later gaat de wekker weer en begin ik weer opnieuw. En in de weekenden moet ik helemaal naar Hahn in Duitsland reizen, want daar zit mijn club.”
Met zo’n druk schema mag het gerust knap genoemd worden dat Thyrza er nog zo goed voorstaat op school. “Helaas doet Windesheim niet veel om me tegemoet te komen, dus het is heel zwaar om paintball te combineren met mijn studie. Omdat paintball niet aangesloten is bij het Nederlands Olympisch Comité, wordt het niet als ‘topsport’ gezien, dus ik krijg niet de ondersteuning die je met voetbal of tennis wel krijgt.”
Flinke investering
Veel mensen die aan een sport met geweren en schieten denken, denken dan gelijk aan mannen. Dat is jammer, vindt Thyrza. “Ergens snap ik dat wel, als je een watje bent kom je niet ver. Als je geraakt wordt, bloed je even en doet het pijn, maar je moet door. Voor veel dames is dat denk ik een obstakel, maar als je eenmaal bewijst dat je er gewoon bij hoort en ook je best doet, is er geen enkel probleem. Dan word je meteen geaccepteerd en gewaardeerd in de groep.”
Ook sponsors vinden het heel interessant, een meisje dat op topniveau speelt. “Ze proberen me dan te strikken voor allerlei deals, want het staat leuk om een meisje te hebben voor je merk. Maar ik zit nu bij een vaste sponsor, dus op dat gebied zit ik nu wel goed. Overigens wil ik wel doorgroeien en daar zijn gelukkig veel mogelijkheden voor in het komende seizoen. Hopelijk gaat het me dan ook wat meer geld opleveren, want op dit moment is het vooral een fikse investering omdat ik mijn hele uitrusting zelf moet aanschaffen. De sponsor zorgt alleen voor shirts en kleine spullen. De guns, die al snel 1500 tot 2000 euro kosten, moet ik nog zelf betalen.”
Tekst: Joppe Varkevisser
Foto: Jasper van Overbeek
