Culinaire orgasmes tijdens wijnproeverij
Wijntjes drinken, dat kan ze als de beste. Maar of ze het verschil proeft tussen een Chardonnay en een Sauvignon Blanc? Journalistiekstudente Michelle van der Molen ging samen met drie medestudenten naar een workshop wijndri… uhh, wijnproeven.
Op de tafel in het Wijnhuis in Zwolle staat een zilverkleurig bakje. Arjan Broekman, de eigenaar, vertelt ons dat we daar de wijn in mogen deponeren ná het proeven. Het fancy bakje is een spuugpot. “Maar je mag het glas natuurlijk ook leegdrinken, wanneer de smaak je bevalt. Het is jullie feestje vanavond.” Arjan, een man naar mijn hart. Ik spuug alleen met wijn wanneer ik er iets te veel van heb gedronken en zelfs dan vind ik het nog een waste of wine.
We zitten met een grote groep mensen rondom een lange, gedekte tafel. De wijnglazen zijn gepoetst en voor ons ligt een blanco formulier waar we straks onze bevindingen op mogen neerkladderen. De proeverij, mede-georganiseerd door Buro Ruis, kan beginnen. We starten met de witte wijnen: Maravigna 2015, Sula Dindori Estate en Markus Moliter Feinherb 2008. Alsof ik er verstand van heb, houd ik mijn glas in de lucht om de kleur van de wijn te kunnen onderscheiden. Tijdens het proeven vertelt Arjan vol passie over de totstandkoming van een goede wijn: “Wijn wordt gemaakt van druiven.” Aha. Naast mij begint Emma, studente werktuigbouwkunde, zachtjes te lachen, maar de interesse van Kevin (student maatschappelijk werk en dienstverlening) is gewekt: “En hoe zit het met het schilcontact?” Schilwatte?!
Dierlijke geuren
Ik steek mijn neus in het wijnglas en vraag mij af wat ik ruik. Maar als ik naar het formulier kijk dat nog op tafel ligt, is het nog steeds blanco. Ik krijg mijn huiswerk niet gedaan. Tegenover mij zit Bram, student aan de lerarenopleiding geschiedenis, die met hetzelfde probleem kampt: “Ik ruik wijn.” Geen antwoord is volgens Arjan verkeerd, maar wanneer hij over dierlijke geuren begint, hoor ik mezelf proesten. Was ik maar niet zo beeldend ingesteld: nu drijven er koeien in mijn wijnglas. En ik heb echt nog maar één slokje gehad… Maar bij het tweede wijntje begin ik het te snappen. De geuren van perzik en citrus komen mijn neusgaten binnen. Ook Bram z’n reukvermogen begint zich meer te ontwikkelen: “Ruiken jullie ook een vleugje karnemelk?”
“Ik drink nooit wijn, maar deze proeverij verrast mij echt. Ik had nooit verwacht dat ik het zo lekker zou vinden!” Kevin is het met Bram eens: “In de supermarkt kijk ik naar het etiket en de prijs: licht zoet / te betalen. Met een ‘enigszins te drinken’ was ik al tevreden. Maar na vanavond heb ik ook echt wat te vertellen aan mijn vrienden: ik weet wat ik drink en dat geeft een extra stukje beleving aan de wijn.” Het is inderdaad verbazingwekkend wat er over de wijnen te vertellen valt. Bij de ronde met de rode wijnen zijn mijn smaakpapillen veranderd van ‘lekker of zuur’ in ‘bessen, rozijnen en kruidige champignons’.
Chocolademousse
Emma gaat wel vaker met een vriendinnetje op stap om verschillende wijnen te proeven, maar zo officieel heeft ze het nog niet eerder gehad. “Ik had het veel meer casual verwacht, maar na vandaag kan ik eindelijk interessant doen aan de keukentafel.” Ze valt stil wanneer Arjan langskomt met de verrassing van de avond: naast het formulier ligt een grote lepel met chocolademousse. Hongerig kijken alle wijnproevers op. Arjan glundert: “Neem een slokje van de laatste wijn, een hap van de lepel en nog een grote slok wijn. Dit wordt omschreven als een orgasme voor de smaakpapillen.” Glinsterende oogjes tijdens het proeven, een stilte en vervolgens een lange zucht. Er is niets te veel gezegd. “Wat jullie net hebben gedronken? Sherry!” Arjan roept de chef erbij: of hij nog wat van die chocolademousse heeft voor deze mensen. In mijn gedachten klap ik in mijn handen. Na vanavond is geen Chardonnay meer hetzelfde. Het ligt aan het rijpingsproces, de kleur van de druif, maar vooral ook aan de chocolade die erbij wordt gegeten.
Michelle van der Molen
