Mijn baan op Windesheim vind ik leuk en niet leuk. Ik hou ervan en ik verafschuw het. Ik mag leuke mensen onderwijzen en vormen, heb leuke collega’s en heb mede door Windesheim mijn master kunnen behalen en mag nu promoveren. Je hoort mij ook niet klagen over de arbeidsvoorwaarden!
Daar staat tegenover dat ik elke dag ook weer met heel veel tenenkrommende onzin geconfronteerd wordt van mensen die zelf amper contact met studenten hebben, maar wel precies weten wat ‘de student van nu’ wil en die de macht hebben mij te moeten vertellen hoe ik mijn onderwijs daarop moet aanpassen. En dat is al erg, nog erger is de bedenkelijke kwaliteit van het ‘waarom’ (door deze mensen vaak het ‘why’ genoemd) van deze bemoeienissen. Ik heb me er al vaker over opgewonden.
Maar laat ik me als historicus nu eens richten op de ‘historische’ reflecties die er gebruikt worden als legitimering voor allerlei onderwijsveranderingen. Neem het document ‘Eigen Leerroutes en leeruitkomsten. Why, How en What’. Dit knettert van de valse tegenstellingen van het type ‘vroeger was alles slecht en nu wordt alles beter’.
Bijvoorbeeld: “Massaal onderwijs in de vorm van standaard programma’s die op hetzelfde moment en op dezelfde manier aan iedereen worden aangeboden, past hier niet langer bij.” En deze is nog stuitender: ‘Steeds meer onderwijsinstellingen kiezen ervoor om diversiteit en maatwerk als uitgangspunt te nemen. Het negentiende-eeuws collectivistisch en egalitair denken is niet langer het uitgangspunt.’
Als historicus moet ik bij de negentiende eeuw aan hele andere dingen denken. En daarbij komt nog: domineerden er tot voor kort echt nog negentiende-eeuws ideeën op Windesheim? Ook suggereert men in een simplistisch schemaatje dat we nu geen zichtbare logica hebben in de opbouw van de opleidingen en als we met leeruitkomsten werken wél.
Iedereen die langer dan een paar jaar lesgeeft op Windesheim is kennelijk een conservatieve, onbuigzame hoorcollegefetisjist, die een incoherent lesprogramma afwerkt en zich bovendien bedient van eeuwenoude ideeën. Docenten moeten BKE’s halen, moeten een master hebben, doen onderzoek en dienen op hoog niveau te moeten opereren. Maar dit soort geklets bepaalt straks hoe we moeten werken. Om schizofreen van te worden.
