Nu was ik vroeger echt niet het braafste jongetje van de klas, dus ik kan heus wel iets hebben, maar tijdens een lezing op een middelbare school in Den Haag, in het kader van de leesbevordering onder jongeren, werd het wangedrag me even te veel.
Voor wie dat begrijpelijkerwijs niet weet: ik bezoek elke week minimaal één onderwijsinstelling om kinderen te enthousiasmeren voor literatuur, variërend van een vmbo tot een gymnasium, als ze maar kunnen begrijpen wat ik vertel. Deze keer stond ik dus voor twee klassen in Den Haag. De aula was voor de gelegenheid afgehuurd. Ik vertelde bevlogen, dacht ik, tot ik twee jongens op de eerste rij ‘steen, papier, schaar’ met elkaar zag spelen.
‘Wat doen jullie dan?’ vroeg ik
‘Gewoon.’
‘Wat betekent dat?’
‘Gaat u maar verder.’
Ik dacht: laat ik dit niet opblazen, het moet een mistverstand zijn. Het was bovendien een daltonschool en de kindjes daar gaan al huilen als het buiten regent. Maar even later zat een jongen op zijn telefoon iets te doen.
‘Misschien kan je de hele groep vertellen wat je uitspookt op je telefoon,’ zei ik.
De andere leerlingen keken hem met leedvermaak aan. ‘Ik was niets aan het tikken, meneer.’
‘Ik suggereerde helemaal niet dat je iets aan het schrijven was. Je hebt jezelf verraden en je liegt dus tegen me. Ga maar weg. Ik stuur je uit deze gastles.’
Hij vertrok meteen, met de routine van iemand die afwijzing gewend was.
Andere kinderen lachten hem uit. Daar heb ik een hekel aan. Dus ik stuurde er nog zeven tegelijk weg. Een paar minuten later kletsen twee meisjes door mijn verhaal. Ze moesten wegwezen. Een van de twee begon te huilen – ik zei toch dat het een daltonschool was. De ellende duurde maar voort. Een halfuur later waren er nog maar tien kinderen over. Om de absurditeit van de situatie te doorbreken, stuurde ik hen ook naar buiten. De leraar kwam naar voren en vertelde dat haar leerlingen normaal nooit zo waren. Ik zei dat ik ook nooit eerder mensen had weggestuurd, misschien werd ik iets te enthousiast.
Onderweg naar huis bedacht ik dat ik de literatuur geen dienst had bewezen. De leeshaat zou nou meer worden hersteld op die school.
