Zware tassen, kratten, slaapzakken en gesjouw op de fiets: de introductieweek van Zwolle, de Bruisweek, ging maandag van start. Deze week maken de nieuwe studenten kennis met hun opleiding, Zwolle en hun studie- en stadsgenoten.
’s Avonds in het Wezenlandenpark onder de goudgele gloed van de ondergaande zon worden armen om elkaar heen geslagen en het jonge Bruispubliek danst gebroederlijk heen en weer, terwijl op het podium de karaoke losbarst. Er wordt geproost op nieuwe vriendschappen en een nieuw avontuur.
Op het Zwolse station was het eerder die dag niet te missen: nieuwe studenten sjouwden massaal met de fiets aan de hand bagage richting de Bruiscamping op sportpark Marslanden en Windesheim, hun nieuwe school. De campus was vol met rode, gele, groene en roze shirtjes waaraan je de zogenoemde ‘Bruiskuikens’ kon herkennen. Daartussen liepen de Bruismentoren in blauwe shirts, die de groepjes eerstejaars begeleidden. De campus is de komende dagen goed gevuld met foodtrucks, spellen en activiteiten, waaronder een lange sjoelbak en een ballentruck.
Twee keer Bruisen
Rond lunchtijd staan bij de sjoelbak drie studenten Werktuigbouwkunde met groene shirts bij zich die ze zouden moeten dragen. Joran (18) wil hem nog even niet aan en Maxime (20) heeft geen shirt gekregen. Hij is niet de enige, zijn hele klas heeft nog niks gekregen. Ondanks dit gemis aan materieel heeft hij zin in de week. “De Bruisweken lijken me leuk”, begint hij. “Even een kratje bier halen en dan wordt het zeker gezellig!”
De derde student, Lucas (17), is zelfs voor de tweede keer mee met de Bruisweek. “Vorig jaar heb ik Pabo gedaan, maar nu ben ik overgestapt naar Werktuigbouwkunde”, vertelt hij. “Het was zo leuk vorig jaar, dat ik nu weer mee wilde doen. Ik heb zin in het kamperen en in de rest van de Bruisweek.” Wat de jongens wel tegenviel, waren de rijen voor de foodtrucks.
En zij waren niet de enigen. Pabo-studenten Marleen (16) en Lotte (17) zijn het hier roerend mee eens. “Minstens een half uur” stonden ze in de rij voor een foodtruck. “Maar ja, wat moet je anders?”, lacht Marleen. Het volgende obstakel is de fietstocht naar de Bruiscamping op het Sportpark de Marslanden. “Het wordt lang fietsen met die zware tas, maar het gaat goedkomen”, zegt Marleen.
Letten op 21 Bruiskuikens
Op de camping staan alle tentjes al in lange rijen over het terrein. Een daarvan is van het groepje van Ruben (23) en Lianne (20) die aan de Calo studeren. Zij zijn Bruismentoren van maar liefst 21 ‘Bruiskuikens’. Voor Ruben is het niet de eerste keer op het terrein. “Dit is mijn eerste jaar als Bruismentor, vorig jaar was ik hier als ‘kind’. Toen was het super en als papa is het ook heel leuk. We hebben een leuke groep en er sluiten steeds meer mensen aan.”
De twee hebben een goed systeem bedacht om hun grote groep bijeen te houden. “Iedereen van het groepje heeft een cijfer op zijn mouw”, legt Lianne uit. “Dus nummer 0 roept 1, nummer 1 roept 2. Als die trein dan niet verder oploopt, weten we dat we iemand missen.” En hoe om te gaan met alcohol ’s avonds in de stad? Ruben weet het. “Zorgen dat de minderjarigen geen bier hebben en de meerderjarigen wel. Als we dat wel zien, kúnnen ze naar huis gestuurd worden.” Lachend voegt Ruben toe: “Als ik iemand die niet mag drinken met een biertje zie, dan moet ‘ie hem of aan mij geven of heel snel atten.”
Tekst en afbeeldingen: Serena Caruso
