Nynke de Groot, vierdejaars student maatschappelijk werk en dienstverlening, werkt voor haar studie in Gambia, in een psychiatrische instelling.
De dag van de Gambiaanse verkiezingen was een van de meest bijzondere ervaringen in mijn leven. Tegen ieders verwachting in won de oppositiepartij van Adema Barrow. Veel Gambianen waren door het dolle heen en vierden dit op straat. Ik heb nog nooit zoveel opluchting en blijdschap gezien. Met kippenvel stond ik in de brandende zon naar dit historische moment te kijken.
Langzaam gingen we daarna weer over tot de orde van de dag. Alles leek weer normaal. Maar die zaterdag kwam onze Gambiaanse begeleider langs om te vertellen dat de huidige president toch geweigerd had om op te stappen. Dit zou wel wat onrust kunnen veroorzaken en daarom gingen twee mensen van onze groep naar de markt om voedsel in te slaan. Mochten we onverwachts toch binnen moeten blijven, dan hadden we tenminste iets in huis.
Met vier anderen ging ik naar het stadje Lamin, om daar wat kleren te laten maken. Na het bezoek aan de kleermaker gingen we nog even naar de familie van onze goede vriend Sylva, die daar in de buurt woont. Daar kreeg ik een verontrustend telefoontje van onze docent uit Nederland. Onze veiligheid kon niet meer worden gewaarborgd en we moesten alvast onze koffers inpakken. Nog geen twaalf uur later zaten we in het vliegtuig terug naar Nederland.
M’n tranen waren inmiddels weer gedroogd, maar wat was het afscheid moeilijk! Ik was nog lang niet klaar met het land, de mensen en die fantastische cultuur. Laat staan de zes huisgenoten waar ik een geweldige tijd mee heb beleefd! Wat was het wennen om weer in Nederland te zijn.
Nu, een week later, zit ik in de trein naar Schiphol met een ingepakte koffer en het liedje Africa van Toto op repeat. Na veel contact met Gambia en het nieuws nauwlettend in de gaten houdend, is de keuze toch gemaakt. Samen met mijn vriend ga ik twee weken terug naar Gambia, op eigen gelegenheid.Ik ben zo blij!
Groetjes,
Nynke
