Journalistiekstudent en filmliefhebber Hanneke Bijker heeft al op veel bioscoopstoelen gezeten. Deze week bekeek zij: ‘Rogue One: A Star Wars Story’
Een massavernietigingswapen dreigt planeten van de kaart te vegen. Aan Jyn Erso de taak om als verzetsstrijder in haar vaders voetsporen te treden. Samen met Captain Andor en de rebellen doet ze er alles aan om de duivelse plannen te dwarsbomen.
Ideale film voor de Kerstvakantie?
Een liefhebber van Star Wars mag deze film natuurlijk niet overslaan, maar ik zag de wereld van onheilspellende ruimteschepen en mystieke wezens voor het eerst. Gevolg: een hoop verwarring. Verschillende rebellengroepen, robotmannetjes in zowel witte als zwarte uitvoeringen en personages die zonder nadere introductie in beeld kwamen. Af en toe had ik geen flauw idee waar ik naar keek.
Eerst alle andere Star Wars-films zien?
Misschien wel, alleen heeft Rogue One me niet overtuigd. Robot K-2SO was de enige die mijn mondhoeken liet krullen met zijn sarcastische opmerkingen. Maar al snel werden deze zeldzame geluksmomentjes vervangen door verveling. Door de voorspelbare verhaallijn zat ik geen enkel moment op het puntje van mijn stoel.
Dus, slechte film?
Niet helemaal. De special effects zijn prachtig, de cast bestaat uit goede acteurs en de gevechten op het strand deden me denken aan de prachtige Band of Brothers D-day-scène. Maar er wordt te veel verwezen naar vorige films, verhaallijnen en personages. Hierdoor kan je de film niet los van de Star Wars-serie zien. Voor de fans waarschijnlijk een feest, maar voor de leek een onoplosbare puzzel.
