Als je bij het zien van deze titel geneigd bent om mijn column niet te lezen, dan daag ik jou juist uit om door te lezen. Want de hamvraag gaat over jou: is de weg van de minste weerstand altijd de beste, of is een weg met wat meer weerstand soms juist goed?
We zijn alweer een paar weken bezig op Windesheim en ik zie nogal wat mensen die zonder blikken of blozen kiezen voor de weg van de minste weerstand. Laat me je een paar, misschien ook voor jou herkenbare voorbeelden geven.
Open mond
Na een bijeenkomst in gebouw T, op de vijfde verdieping, sta ik met open mond te kijken naar drie flinke kerels die staan te wachten op de lift. “Serieus? Gaan jullie met de lift naar beneden?” vraag ik. “Ja, lekker makkelijk,” is hun antwoord. Nou, top!
Dan komt ik bij het gerenoveerde voorplein voor de SPAR. Een schitterende upgrade van onze leef- en leeromgeving. Maar wat zie ik al vanaf dag één? Juist, troep op de grond, terwijl de prullenbak letterlijk op een paar meter afstand staat. Zijn die paar stappen nou écht te veel gevraagd?
Mijn laatste voorbeeld. Dag in, dag uit zie ik mensen die vanaf het station naar de campus lopen een shortcut nemen over de rijbaan van de weg (zoals te zien is op de foto). Kennelijk is gewoon het trottoir volgen (achter de hekjes voor je eigen veiligheid) te veel moeite. Ik denk dan als je nou gewoon iets eerder vertrekt, hoef je het weggedeelte voor auto’s en fietsen niet te versperren.
Gevolgen
We maken constant keuzes die niet alleen invloed hebben op onze eigen leefomgeving, maar ook op die van anderen. Gemakzuchtig gedrag van de een heeft gevolgen voor de ander.
Bij die jongens met de lift vraag ik me af hoe het zit met hun conditie. Als het vermijden van fysieke inspanning hun standaard manier van leven is, heb ik slecht nieuws voor hen: over niet al te veel jaren staan hen veel klachten en doktersbezoeken te wachten.
Ons mooie voorplein? Dat blijft alleen mooi als we allemaal extra moeite doen om afval in de prullenbak te gooien. Come on, het is geen raketwetenschap en ik neem aan dat het ook niet jouw bedoeling is dat de huismeesters alles gaan opruimen.
Gecorrigeerd
En die shortcut langs de weg naar de campus? Lekker snel, maar totaal onnodig als je gewoon op tijd van huis gaat en even normaal doet, net als de rest van ons. Veilig en fijn voor ons allemaal. En misschien nog belangrijker, je hoeft niet gecorrigeerd te worden door de (duur) ingehuurde verkeersregelaars.
Door altijd maar te kiezen voor wat het minste moeite kost, snij je niet alleen jezelf in de vingers, maar ook anderen. Dus mijn simpele boodschap: kies wat vaker voor de weg van de (meeste) weerstand. Je wordt er fitter van, je omgeving blijft mooier, en oh ja, het verkeer stroomt ook nog eens een stuk soepeler door. Win-win, toch?
Cor Niks is docent psychomotorische therapie bij de Calo
