Journalistiekstudent Joost Poppema blogt de komende maanden voor WIN over zijn buitenlandsemester in Parijs. In zijn eerste bijdrage duikt hij in een typisch Frans vraagstuk: twee zoenen, drie zoenen of een wangkus?
Een paar jaar geleden was mijn eerste kennismaking met Parijs verre van perfect: overvolle metro’s, zakkenrollers, eindeloze rijen bij musea, en natuurlijk die chauvinistische Fransen die geen Engels spreken. Na een nachtje op de stadscamping aan de rand van de Périphérique, de drukke ringweg rond de stad, probeerden we als gezin deze metropool in één hete dag te verkennen. Een catastrofale ervaring! Dus waarom koos ik ervoor om hier jaren later als student terug te keren voor mijn Erasmus-semester?
Betoverende chansons
Na de eerste slechte ervaring in Parijs zag ik het tv-programma CHANSONS!, met Rob Kemps en Matthijs van Nieuwkerk. Ik was onmiddellijk verknocht en besloot de stad deze keer in mijn uppie te bezoeken. Dit keer ontdekte ik het ware Parijs: de heerlijke gastronomie, de betoverende chansons, en het echte leven in de minder toeristische wijken. Ik werd verliefd op de stad die nooit stil lijkt te staan, met al zijn mooie én minder mooie kanten. Genoeg reden dus om hier mijn Erasmus te doen!
Inmiddels woon ik hier een maand en studeer ik aan EFAP, de École des nouveaux métiers de la communication. Elke avond zitten we met een groep klasgenoten aan de oevers van de Seine. Iets waar ik ontzettend dankbaar voor ben. Chillen met mensen van over de hele wereld is uniek en je leert zoveel over elkaars cultuur.
Awkward
Maar nieuwe mensen ontmoeten is niet altijd gemakkelijk, zoals bleek op mijn eerste schooldag. Wat begon als een simpele handdruk, eindigde in een ongemakkelijke wangzoen. #awkward
In Frankrijk begroet men elkaar namelijk met een ‘bise’, een kus op de wang. Maar de regels rondom dit ritueel verschillen per regio. Hoeveel kussen geef je? Wanneer? Aan wie? En hoe? Om jullie te behoeden voor ongemakkelijke momenten, zet ik de zoenetiquette even op een rij.
X, XX, XXX of zelfs XXXX?
Laten we beginnen met het aantal kussen. Parijzenaren houden het simpel: twee kussen. Geef je er meer, dan word je gezien als een provinciaal. Buiten Parijs is het echter een stuk ingewikkelder, en verschilt het aantal kussen per regio. Leuk weetje: Fransen stemmen elk jaar over het juiste aantal kussen. Op deze website check je de uitslag!
Dan de vraag: aan wie geef je een kus? In principe begroet je iedereen met een bise. Dus als je op een verjaardag bent, moet je iedereen (ook hetzelfde geslacht), feliciteren met een kus. Wees er dus op tijd bij! Oudere mensen bepalen overigens zelf of ze gekust willen worden. Snel anticiperen dus.
Nepkussen
Gezelligheid betekent dus een dikke smakkerd in Frankrijk. Op feestjes, in restaurants en zelfs rondom de pingpongtafel. Maar is die dikke smakkerd wel altijd zo wenselijk? Op mijn universiteit studeren vooral veel meiden. Ik bedoel: Moet ik dan echt met rode wangen en lippenstift de klas in?
Gelukkig niet. ‘Faire la bise’ betekent namelijk alleen de wangen tegen elkaar. Deze vorm van nepkussen produceert uiteraard geen geluid. Het is dus beter om tijdens de begroeting een nepkusgeluid te maken. Een kleine nep-smak kan die ongemakkelijke stilte namelijk goed opvullen.
Kortom, check even goed hoeveel kussen je moet geven voordat je naar een Frans feestje gaat. En onthoud: het is alleen voor de wang, niet voor de mond.
Bedankt voor het lezen van deze eerste blog en tot de volgende!
Fantastisch! Ik heb genoten! Dikke knuffel 😘