Dans jij weleens? Ik doe het regelmatig: in mijn woonkamer met de muziek op standje *boxen beginnen er van te ruizen*. Ook in de stad ben ik niet vies van een dansje. En dan het liefst na een paar wijntjes. Maar afgelopen weekend ging dat anders: ik was uit en danste nuchter. Of ik nu een applausje wil? Nee. Of nou ja, misschien. Maar nog liever wil ik de vervelende mannen die je tijdens zo’n avondje dansen tegenkomt met je delen.
Wij vrouwen voelen ons best gevleid wanneer een man naar
ons kijkt. Maar de manier waarop kan nogal verschillen. Terwijl ik als een wilde hyena stond te dansen, werd ik op mijn schouder getikt. “Je bent echt mooi”, was wat je zei. Ik heb geleerd iemand netjes te bedanken voor een complimentje. Maar nadat je mij minstens vier keer op de foto probeerde te zetten, was ik er wel een beetje klaar mee. “Wat doe je moeilijk, het komt niet op Facebook”, was jouw heldere antwoord.
Goh, wat een opluchting. Pure dankbaarheid. Een vreemde man zet mij op de foto, maar het is enkel voor eigen gebruik. Met een lichte duw probeerde ik je terug de menigte in te duwen. En dat was jouw uitnodiging. In een fractie van 0,1 seconde duwde je jouw hoofd tussen mijn borsten. En ik was te verbaasd om te reageren.
Wat is dat toch? Mannen die elkaar een high five geven nadat één van hen een onbekend en vooral dronken meisje heeft getongd. Mannen die in je billen knijpen, terwijl je je door de al zo krappe ruimte heen probeert te dringen. Mannen die je uitschelden voor slet wanneer je niet van plan bent je telefoonnummer te geven.
Leuk, zo’n scorelijst met dronken chickies die je hebt kunnen tongen op een zaterdagavond. Maar zou het niet nog leuker zijn om een meisje voor je te winnen zonder eerst ordinair in haar borsten te hebben geknepen omdat ze toevallig voor je op de dansvloer stond? Dat wij de moeite hebben genomen om naar de kroeg komen, is geen vrijbrief voor jouw zwoele verlangens. Ik wilde gewoon een avondje dansen.
Michelle van der Molen
is vierdejaars journalistiekstudent
