Christina Rahmati en Rima Minasian (beiden van de lerarenopleiding geschiedenis) studeren het komende semester in het buitenland. Christina vlakbij New York, Rima in Moskou. Ze schrijven elkaar brieven over hun belevenissen.
Ik studeer inmiddels al drie maanden aan de William Paterson University. Over een maand is het avontuur hier afgelopen en dat vind ik stiekem best jammer. In Nederland was ik continu druk, vooral in de eerste helft van dit derde jaar. Ik was drie dagen per week bezig met stage plus voorbereidingen, twee dagen met school en de rest van de week vulde ik aan met onder andere werk. En dan tel ik huiswerk er nog bij.
Hier in de VS? Een compleet andere wereld. Ik heb maar vier lessen per week en ze beginnen allemaal om twee uur ‘s middags. Mijn ochtenden breng ik vaak door in de Starbucks, waar ik mijn vaste recept bestel: bagel met cream cheese and a tall cappuccino.
De lessen zijn erg wisselend. Op de lerarenopleiding in Zwolle worden we vaak gestimuleerd om verschillende werkvormen te gebruiken in onze eigen les. Ik stel voor om alle Windesheimdocenten over te brengen naar Amerika. Als een docent hier twee uur achter elkaar praat en/of letterlijk de hele les van de powerpoint voorleest, kijkt niemand er raar van op!
Het eten hier wordt vooral verzorgd in de dining hall. Met vijftien maaltijden per week kun je in de ochtend/middag en avond kiezen uit ongeveer vijf verschillende gerechten. Daarnaast hebben we een saladebar, ijsmachine en een wafelijzer. Het eten is prima te doen, maar je
moet het vergelijken met een restaurant van zo’n all-inclusive-hotel. Op een gegeven moment wil je gewoon ‘simpel eten in huis’.
De avonden zijn gereserveerd voor drankjes. Vaak wordt er in één van de kamers rondgehangen, spelletjes gespeeld en gedronken. Maar een avondje met meer privacy heb ik ook nodig, dus af en toe een avondje Netflix maakt me erg blij. Al met al een relaxed leventje waar ik gemakkelijk aan zou kunnen wennen!
Kus, Christina
