Christina Rahmati en Rima Minasian (beiden van de lerarenopleiding geschiedenis) studeren het komende semester in het buitenland. Christina vlakbij New York, Rima in Moskou. Ze schrijven elkaar brieven over hun belevenissen.
Een dag in Moskou verloopt nooit zoals gepland. Na vier maanden ben ik er nog steeds niet achter waar dat precies aan ligt. Maar ik heb er absoluut geen problemen mee. Ik heb in deze afgelopen maanden meer spontane etentjes, tripjes en leuke dingen meegemaakt dan in twintig jaar in Nederland. Dat maakt het leven hier superleuk. Elke ochtend vraag ik me weer af: wat gaat er vandaag gebeuren? Daarom is een ‘normale dag’ in Moskou heel moeilijk te beschrijven, maar ik ga mijn best doen.
Ik hou heel veel van ontbijt. Cornflakes met melk of yoghurt met fruit, mijn favorieten. Maar in Rusland sla ik mijn lievelingsmaaltijd van de dag over, omdat er geen koelkast in mijn kamer staat. Wél een op de verdieping, maar die wordt alleen gebruikt om verrot voedsel in te koelen. Naar school gaan kost me tussen de 25 en 40 minuten. Dat ligt er aan hoe laat de bus komt. Bussen hebben geen specifieke tijden hier is Moskou. Ze rijden bijvoorbeeld gewoon ‘vier keer in het uur’. Nadat ik ben overgestapt op de metro, is het nog twee minuutjes lopen langs het Rode plein, naar de journalistieke faculteit.
Ik heb eigenlijk maar één les: Russisch. Tijdens mijn laatste week hier zal ik alle andere modules krijgen (totaal ter waarde van ongeveer 10 punten) en die vakken ook direct moeten afronden. Aan het einde van de drie uur Russische les, kan ik lunchen in de stolovaya (kantine), voor een goed prijsje.
’s Avonds ga ik eigenlijk altijd uit eten. Dat doe ik overigens bijna nooit alleen, je ontmoet hier zo veel mensen tijdens internationale bijeenkomsten of gewoon op straat, in de winkel of waar dan ook. Even een appje en voor je het weet zit je in een van de gezellige Russische bars aan de Vodka!
Kus, Rima
