Hoe maak je dé foto tijdens een concert?
Wazige zangers, kleurige vlekken en overbelichte gitaren. Nee, een prachtshot maken tijdens een concert is niet eenvoudig. Daarom volgde win’-verslaggeefster Janine een workshop concertfotografie.
Jaren geleden kocht ik een topcamera, een spiegelreflex van ruim vijfhonderd euro. Leuk om foto’s te maken van alle toffe bandjes die ik zag, dacht ik. Maar een goed toestel is geen garantie voor mooie foto’s, ondervond ik na een paar maanden pielen. Hoog tijd om een professional om hulp te vragen.
Op een zonnige zondagmiddag sta ik gewapend met camera in de kleine zaal van Hedon, waar fotograaf Dani’el van den Berg een workshop concertfotografie geeft tijdens de bandjesmiddag ‘Hedon Presents’. Weet hij mijn medecursisten en mij naar huis te sturen als professionele popfotografen?
Rust nemen
Bij een fotografieworkshop denk je al gauw aan het gebruik van de juiste lens en de juiste instellingen. Dani’el heeft echter een creatievere insteek: “Als je wilt weten hoe een camera werkt, kijk je maar instructiefilmpjes op YouTube. Het belangrijkste bij concertfotografie is dat je, voordat je gaat schieten, bepaalt wat je wilt laten zien op je foto. En dat je vervolgens de rust neemt om dat beeld ook vast te leggen.” Ah kijk, daar ging het bij mij altijd al fout. Ik stond met mijn camera op random plaatsen wild om me heen te klikken, hopend op mooi licht en stoere poses, om vervolgens steeds dat éne mooie moment te missen omdat ik juist dan beteuterd naar mijn LCD-schermpje keek: mijn geheugenkaart stond alweer vol met ‘mooie kleurtjes’, zoals mijn oma mijn foto’s ooit eens kort maar krachtig omschreef.
Het groupie-gevoel
Maar hoe bepaal je wat voor beeld je wilt? “Bestudeer de band tijdens het eerste nummer”, tipt Dani’el. “Als een zanger energiek over het podium bouncet en de rest van de band er als zoutzakken bij staat, ga dan voor een actiefoto van de zanger. Of ga voor een overzichtsfoto als niemand eruit springt. Dat is het verhaal van de band, en juist dat wil je als fotograaf te pakken krijgen.” Daniel geeft (toch nog) wat tips over de camera-instellingen, zoals de ISO-waarde (lichtgevoeligheid), het diafragma (hoeveel licht de lens binnenkomt) en de sluitertijd (hoe lang het licht op de camerasensor komt) en stuurt ons de zaal in om wat te oefenen. Als een professionele groupie sta ik aan de voeten van de gitarist mijn best te doen om een zo’n mooi mogelijk plaatje van de jongeman te schieten. Een beetje ongemakkelijk is het wel, die eerste minuten, maar al snel zijn we aan elkaar gewend.
Stop met jagen
Dani’el is zelf ook druk aan het fotograferen en laat zien hoe het ook kan: een shot vanaf podiumhoogte, eentje gemaakt met zijn arm gestrekt boven het hoofd en een met perfect symmetrische podiumbelichting. Dani’el: “Als je het lichtplan in de gaten houdt, krijg je vanzelf door wanneer de lampen mooi op de bandleden schijnen.” Voor medecursist Peter den Hartog is dit de grootste eye opener van vandaag. “Ik lette voorheen voornamelijk op de poses van de bandleden, maar als ik eenmaal thuis de foto’s bekeek, was ik vaak ontevreden. Nu ik goed naar het licht kijk, zijn mijn foto’s veel mooier.” Dani’el: “Concertfotografie is ook een kwestie van wachten: jaag niet op een foto. Dat is één van de grootste fouten die concertfotografen maken. Ze hebben haast. Maar als je geduld hebt en de camera op een vaste plek gericht houdt, komt die mooie foto vanzelf!”
Up & coming popfotograaf
Eenmaal thuis kan ik nog steeds het grootste deel van mijn foto’s rechtstreeks de digitale prullenbak in gooien: ze zijn te donker, te onscherp of simpelweg saai. Maar tussen de overige tien procent zitten een paar mooie actiefoto’s waarop ik ‘het verhaal van de band’ heb vastgelegd. Ben ik nu dé up & coming popfotograaf van Nederland? Nog lang niet, maar mijn foto’s zijn zeker van betere kwaliteit.
Janine Sterenborg
Foto: Jasper van Overbeek
