Nico Smeenk, docent aan de opleiding industrieel product ontwerpen, woont en werkt tot de zomer in Chongqing, China. Daar geeft hij les op een partneruniversiteit van Windesheim.
Dit zijn ze, de vijf studenten die ik afgelopen twee en een halve maand in hun project begeleid heb, sinds gisteren officieel afgestudeerd! Van links naar rechts: Bin Jiahui (Jawei), Chen Jie (Cherry), Li Jinwang (Ken), Yang Yahan (Yahan) en Zhang Nini (Nini). Achter de camera ‘Nico Lao Shi’ (leraar Nico).
Vijf erg verschillende studenten, met verschillende talenten en ambities. Jawei is een rationele denker, gericht op een praktisch eindresultaat. Ze heeft een fitnesstraining-apparaat ontworpen voor de kantooromgeving. Als alles goed gaat wordt ze lerares, daarvoor is ze al druk aan het leren. Cherry is een ‘stille design kracht’: bescheiden maar ze kan je positief verrassen. Ze heeft een slaap/wek/nachtlamp/geurverspreider gemaakt, gericht op mensen met inslaapproblemen. Ze heeft al een baan, in een bedrijf waar user interfaces ontworpen worden. Ken is sterk op de mooie buitenkant gericht. Aanvankelijk wilde hij een auto-design doen, maar bij nader inzien heeft hij een (mooi) modulair afvalscheiding-systeem gemaakt. Hij zou graag een baantje in het buitenland (Nederland?) vinden, maar moet eerst zijn Engels nog opvijzelen.
Yang Yahang kan goed communiceren, weet richting te geven aan haar project en werkt met constante inzet. Haar afstudeerproject was een ‘intelligente’ EHBO-kit. Ze wil graag een staatsdiploma halen, daarmee komt ze ook voor overheidsfuncties in aanmerking. Nini kan goed schetsen en heeft alleen af en toe moeite er mee op te houden. Ze heeft een portable oefenapparaat voor fysiotherapie-patiënten ontworpen. Ze wil graag verder gaan studeren in Italië en is druk bezig met Italiaanse lessen.
Wat me opvalt is de enorme efficiëntie van de hele afstudeerprocedure.
Alle (bijna zestig) afstudeerpresentaties vinden plaats op één enkele dag (zondag, daar wordt niet moeilijk over gedaan). Goed te zien dat er (zelfs op zondag) veel belangstelling van derdejaars is bij de presentaties! Aan het einde van diezelfde dag worden cijfers toegekend, een gemiddelde van drie cijfers van de coach en van de tweede beoordelaar. Beoordeling op een schaal van 0 tot 100 – onder de 75 betekent dat er een aanvulling gemaakt moet worden. Onvoldoendes worden sowieso niet gegeven. Wel zijn er enkele studenten die hun project niet afgemaakt hebben, die doen het nog eens over.
De volgende dag is meteen de diplomeringsceremonie met fotosessies en aan het einde van de dag hangen de enorme presentatieposters (twee posters van 90 x 150 cm per project) al in een mooie expositie in de entree van het gebouw! ’s Avonds een heerlijke grote feestmaaltijd met alle studenten en leraren, veel bier, hier en daar een traan – nee, veel tranen…
Het is niet alleen een emotioneel afscheidsmoment na vier jaar samenleven op de campus, het is vooral de ‘rite of passage’: de overgang naar onafhankelijkheid. Vanaf nu zélf de verantwoordelijkheid dragen; een belangrijk thema in de Chinese cultuur. De dag daarna weer een dinnerparty maar nu op kleinere schaal, dan één dag om bij te komen van al het feesten, en donderdag is iedereen druk bezig met het afronden van het officiële ‘papierwerk’: een stevige map met abstract, thesis, assessments, beoordelingen en héél veel handtekeningen.
Klaar! Ik sta versteld… wij doen daar op IPO-Zwolle minstens vier keer zo lang over, met dezelfde inzet!
Tijdens één van de feestmaaltijden probeer ik uit te leggen hoe de afstudeerprocedures bij ons in Zwolle zijn, maar stuit in die poging op het woord ‘borgen’. Hoe vertaal je dat? Mijn gezoek op internet komt telkens alleen bij de gelijknamige tv-serie uit. Ook mijn uitleg over onze diplomeringsborrel, met rechthoekige stukjes kaas en ronde bitterballen levert alleen maar niet-begrijpende gezichten op.
