Onze opleiding heeft de voorpagina van de krant gehaald. Volgens de voorgaande editie van de Win’ was onze opleiding de ‘beste opleiding’. Het is niet vervelend om op deze manier in de krant te staan, maar klopt het ook? Volgens het artikel was dit zo, omdat we van alle Windesheimopleidingen het hoogste percentage studenttevredenheid hebben. Een fijne blijk van waardering door onze studenten, maar is dit dan ook hetzelfde als ‘de beste’ zijn? Volgens de meest gebruikte ranglijsten voor opleidingen is dat voor een deel zo (studenttevredenheid is daarin een zwaarwegende factor), maar is dit terecht? Wat maakt een opleiding eigenlijk kwalitatief hoogwaardig?
Wie daarover een oordeel wil geven, zal rekening moeten houden met een groot aantal factoren. De breedte en diepte van het curriculum spelen een rol, de manier waarop dat curriculum wordt aangeboden, de mate waarmee een opleiding verankerd is in het bedrijfsleven, de wijze waarop wordt samengewerkt met andere opleidingen, de inrichting van de stage- en afstudeerbegeleiding, de baankansen, de (start)salarissen, doorgroeimogelijkheden, bijkomende zaken als gebouwkwaliteit en vestigingsplaats, bereikbaarheid en natuurlijk ook nog een beetje die studenttevredenheid. Al dit soort zaken, met weegfactoren die voor ieder individueel persoon weer anders zullen zijn, maken dat het opstellen van harde ranglijsten eigenlijk een onmogelijke, bijna onnozele zaak is. En toch gebeurt dat, en er wordt veel waarde aan dat soort lijsten gehecht. Helaas.
Maar is daarmee alles gezegd? Onlangs organiseerden we een alumni-avond. Tijdens deze avond hebben we een groot aantal oud-studenten gesproken. Bijna zonder uitzondering hadden ze een goede maatschappelijke positie weten te verwerven. Bij sommigen hadden we wat dubbele herinneringen. Er waren er die aan hun oren door de opleiding en het afstudeerproces gesleept moesten worden. Beslist geen succesverhalen en destijds waren dit soort mensen doorgaans ook niet erg tevreden. Nu waren ze uitgegroeid tot hoog ingezeten burgers met goede banen. En achteraf waren het eigenlijk alleen nog maar waarderende woorden voor de opleiding. Nu is maatschappelijk succes ook maar betrekkelijk, maar op dat moment voelde ik in ieder geval veel meer trots en opleidingskwaliteit dan uit welke enquête of welk ranglijstje ook maar kan blijken.
Johannes Hakvoort
is docent wiskunde bij elektrotechniek en werktuigbouwkunde
