Jeroens armen, benen en oren doen niet wat hij wil
Student Jeroen Duin heeft cerebrale parese (CP), een beperking waardoor hij moeite heeft met alledaagse handelingen. Dat leidt tot lastige situaties, maar het heeft ook een positieve kant: onlangs nam Jeroen deel aan het WK CP-voetbal.
“Een hand geven vind ik altijd weer ongemakkelijk, want dat lukt me nooit goed.” Door een aangeboren hersenbeschadiging kan Jeroen Duin, tweedejaars human resource management, zijn rechterhand en -been maar beperkt bewegen. “Je went er op den duur wel aan, maar het blijft vervelend. Bij elke verjaardag denk ik: moet ik nou weer een hand geven? Soms probeer ik het te vermijden door direct ‘gefeliciteerd!’ te zeggen in plaats van m’n hand uit te steken.”
Jeroens beperking heet cerebrale parese, afgekort CP. Door zuurstoftekort tijdens de geboorte zijn zijn hersenen gedeeltelijk beschadigd. Daardoor kan hij verschillende spieren aan de rechterkant van zijn lijf niet goed aansturen. Ze zijn minder krachtig en kunnen niet goed samenwerken. Daardoor is Jeroens motoriek beperkt. “Zo kan ik mijn pols onvoldoende draaien. Een dienblad of een doos optillen kan ik niet. Als dat toch moet, pak ik het niet vast met mijn hand, maar leg ik het op mijn onderarm. Dat is natuurlijk wel minder stabiel.”
Onbegrip
Ook Jeroens gehoor is aangetast. “Als ik direct naast iemand zit in een stille omgeving, kan ik diegene wel verstaan. Maar in groepjes of in onrustige situaties is het al moeilijker. Het komt voor dat ik met klasgenoten of vrienden in een groepje sta en dat iedereen ‘opeens’ wegloopt. Dan hebben ze afgesproken om iets te gaan doen, maar dat heb ik dan niet meegekregen.”
Met name op de middelbare school had Jeroen het daar moeilijk mee. “Met klasgenoten zat ik vaak op plekken met veel omgevingsgeluid, bijvoorbeeld de aula. Daar viel ik gemakkelijk buiten een gesprek. Dat was best kut! De omgang met anderen is toch lastiger. Er was veel onbegrip voor mijn beperking.”
Inmiddels gaat het beter. “Op Windesheim heb ik de hele klas direct uitgelegd welke beperking ik heb. Daardoor snapt men wat er aan de hand is en hoe ze daarmee om kunnen gaan. Ik krijg nu geen rare blikken meer als ik vraag of iemand wil herhalen wat de docent heeft gezegd.”
Door veel te oefenen zijn de problemen te verminderen. “Fysiotherapie, ergotherapie, logopedie… Ik heb het jarenlang gedaan. Ik kan mijn hand en been nu ontspannen laten hangen, terwijl ik die vroeger de hele dag aanspande. Heel vermoeiend was dat!”
Inmiddels is Jeroen daarmee gestopt. “Ik heb weinig motivatie meer. Als ik door zou gaan, wordt het nog wel ietsje beter, maar niet veel. Dat vind ik de moeite niet waard.”
Logopedie kreeg Jeroen omdat hij, door zijn gehoorproblemen, moeite had met leren praten. “Ik praat erg binnensmonds en niet zo hard. Ik vind dat ik nu redelijk te verstaan ben. Soms moet ik dingen een tweede keer zeggen.”
Rillingen
Jeroens grootste hobby is voetballen. “Vroeger mocht dat niet van de fysiotherapeut. Ik heb toen andere sporten gedaan, zoals judo en tafeltennissen, maar daar vond ik niets aan. Uiteindelijk heb ik net zo lang doorgezeurd tot ik op voetbal mocht.”
Zijn moeder gaf hem op voor CP-voetbal. Jeroen viel op en werd steeds beter. Hij werd zelfs geselecteerd voor het Wereldkampioenschap CP-voetbal, dat afgelopen september in Argentinië plaatsvond. Dat was een heel bijzondere ervaring: “Er gingen echt rillingen door me heen. Dan ben je net 19 en dan doe je aan zoiets groots mee. De vliegreis, het grote stadion, de eerste keer het Wilhelmus: dat roept een hoop emotie op.” Tussen de trainingen en wedstrijden door heeft Jeroen uitgebreid kunnen ontspannen: “Het was daar dertig graden en we zaten in een heerlijk hotel, dus het verblijf was echt relaxt.”
Nederland kwam de poulefase door, maar verloor in de kwartfinale van Oekraïne met 0-7. “Logisch! Dat land was vorig jaar paralympisch kampioen, daar wint niemand van.” Volgend jaar wordt er een Europees Kampioenschap gehouden, in Nederland. Als het aan Jeroen ligt, is hij daar ook bij. “Maar dan moet je wel geselecteerd worden. En tegen die tijd moet ik stagelopen, dus ik hoop dat het te combineren is.”
Jitse Schipper
Foto: Jasper van Overbeek
