Rugbyen met Anne: Confrontational

Anne van de Weg, student Master of Educational Needs, is gek op rugby en het leven er omheen. Ze doet verslag van haar wilde belevenissen op (en naast) het rugbyveld.

De herfstvakantie heb ik doorgebracht in Singapore, onder hem mom van ‘internationalisering’ voor mijn master. De perfecte combi van vakantie en studiereis was gevonden! Op zondag 15 oktober reisden medestudent Willemijn en ik af naar het warme Singapore. Ik had mezelf al voorgenomen om daar mee te trainen met een damesteam: ook tijdens mijn ‘vakantie’ mag er gerugby’d worden.

Die dinsdag is het zover. Ik neem een Uber naar het sportpark. Terwijl mijn taxichauffeur al zijn ins en outs vertelt over zijn onstuimige voetbalcarrière, zoek ik langs de weg naar de rugbypalen. ‘Yes! I think this is it!’ Mijn taxichauffeur stopt, ik stap uit en stiefel naar het veld met de rugbypalen. Snel trek ik mijn kicks aan om het veld te betreden, aangezien de meiden daar al bezig waren. Ik kijk op van mijn veters strikken en zie een ronde bal. Ehm, dit is geen rugby. KAK! Ik ben geëindigd bij gaelic football. Ook leuk, maar niet voor mij.

Snelwandelend word ik de andere kant op gedirigeerd en de zeventig procent luchtvochtigheid en de temperatuur van 29 graden zorgen ervoor dat ik – nog steeds snelwandelend – de stoomcabine van een sauna doorga. Al volledig bezweet kom ik eindelijk op het juiste rugbyveld aan.

Een kringetje rugbymeiden staat om een stevige deerne heen en lijkt aandachtig naar haar te luisteren. Ik schuif ertussen en word gelijk opgenomen in de groep Amerikaanse, Franse, Spaanse, Engelse en Singaporese rugbyvrouwen. De dikke dame in het midden, de captain genaamd Jacky, is bezig met een bevlogen uiteenzetting over ‘confronterend zijn op het veld’. Ze kiest één van de kleinere dames uit en plaats haar tegen over zich. ‘AM I CONFRONTATIONAL NOW!?’ En ze geef een laf duwtje op het hit-shield dat het kleine slachtoffer voor zich vast heeft.

Gedwee antwoorden we allemaal ‘Nooooo…’ Vooral in afwachting van wat wel als ‘confrontational’ gaat komen. ‘NO! I AM F*CKINING NOT!’, brult ze de kring rond. Vervolgens draait ze zich razendsnel om en lanceert haar rechterschouder hard op het hit-shield. Het stootkussen inclusief meisje van 1 meter 65 stuiteren een meter of drie naar achter. Het slachtoffer landt om haar kleine kontje, maar staat snel hysterisch lachend weer op. ‘NOW I’M BEING CONFRONTATIONAL!’ brult Jacky de kring rond. Wij knikken.

Nu is het onze beurt om confrontational te zijn en laat dat nou net één van mijn lievelingsactiviteiten op het veld zijn. We doen een tackle-oefening en het lot wil dat Jacky’s slachtoffer ook de mijne wordt. Ik ren het veld in en plant mijn schouder onder haar middenrif en tackle haar hard naar de grond. Ik sta snel weer op, vind oogcontact met Jacky die goedkeurend knikt en naar me toeloopt om vervolgens een high-five te geven. We werpen beiden een korte blik op ons gedeelde slachtoffer dat nog steeds op de grond ligt bij te komen. ‘Yes Annie, now you’re being confrontational.’ Thank you.