Journalistiekstudente en filmfreak Michelle van der Molen steekt haar mening niet onder (bioscoop)stoel of bank. Deze week bekeek ze: ‘Three Billboards Outside Ebbing, Missouri’
Een dramafilm met galgenhumor, waarin Frances McDormand als moeder Mildred Hayes de politie aanspoort om (beter) op zoek te gaan naar de verkrachter en moordenaar van haar dochter.
Dramafilm met galgenhumor?
De perfecte combinatie. Het verhaal begint met de ‘three billboards’ die Mildred langs de weg plaatst, waarop ze de sherrif vraagt waarom hij nog niemand heeft gearresteerd. Eén van de borden heeft de tekst: murdered while raped. Het bord maakt Mildreds medebewoners nogal boos: de sherrif is ziek en heeft niet lang meer te leven. Mildred couldn’t care less.
Kanshebber voor de Oscars?
Wat mij betreft wel. Het is een film die je opnieuw laat kennismaken met de vier basisemoties: blij, verdrietig, bang en boos. Ik huilde, lachte hardop en hield door walging en ongeloof mijn handen voor mijn mond. Als er niet meer mensen in de zaal hadden gezeten, had ik waarschijnlijk hardop geschreeuwd: wat willen jullie nu dat ik voel, filmmakers?
Met wat voor gevoel verliet je de zaal?
Een groot gevoel van tevredenheid, omdat ik blij ben dat er af en toe zulke goede films worden gemaakt. Een film waarbij je uren later nog denkt: wat gebeurde hier nu eigenlijk? Nog nooit zo’n tragische film gezien, waarin de humor zo groot en toepasselijk was. Ik wil nog een keer!
