Journalistiekstudent Daniël Joe Heemskerk zit liever in de bioscoop dan in een schoolbankje. Deze week bekeek hij: ‘12 strong’
Na de aanslagen van 11 september wordt een groepje soldaten naar Afghanistan gestuurd. Daar gaan ze samen met een Afghaanse krijgsheer de strijd aan met de Taliban.
Op paarden?
Aan auto’s heb je in het Afghaanse landschap niets, duh. Door die paarden doet de film denken aan de heldhaftige westerns van vroeger. Dit wordt versterkt doordat de Afghaanse strijders slechte wapens hebben en niet weten hoe ze moeten vechten. De Amerikanen zijn (uiteraard) weer de helden en dat geeft een propaganda-gevoel.
Typische oorlogsfilm?
In plaats van de menselijke (en onmenselijke) kant van oorlog en de vriendschappen op het slagveld, wordt er vooral aandacht besteed aan het landschap. Prima, wat mij betreft, want dat maakt de film juist weer interessant. Dankzij de vele woestijn-shots komt heel subtiel de toch vrije existentiële vraag ‘waar vechten we eigenlijk voor?’ in je naar boven. Dat is, vind ik, ook een interessante invalshoek.
Ehm, onverwacht…
Klopt. De regisseur van de film, Nicolai Fuglsig, is ooit begonnen als oorlogsfotograaf, en dat merk je. Er zitten bijvoorbeeld veel bombardementen in de film en de manier waarop die in beeld worden gebracht, zorgt voor nog meer intensiteit. Kortom, 12 Strong is een episch mooie film! Eentje waar je nog lang aan gaat terugdenken.
