Anne van de Weg, student Master of Educational Needs, is gek op rugby en het leven er omheen. Ze doet verslag van haar wilde belevenissen op (en naast) het rugbyveld.
Eindelijk is het zover: de dames spelen weer een wedstrijd na weken een ‘pauze’ te hebben gehad. Netjes sta ik samen met wat teamgenootjes te wachten op de laatste dames die nog moeten arriveren voordat we samen kunnen vertrekken. Zowaar: de dames komen te laat! Afgelopen week heb ik samen met twee teamgenootjes een leuke toevoeging bedacht voor onze diva’s na de wedstrijd, namelijk de ‘Dick of the Day’! Deze wordt uitgereikt aan de dame die iets geks, vreemds of strafbaars heeft gedaan, zoals te laat komen.
Arm in m’n gezicht
We rijden naar Almere waar we een stevige pot tegen de dames van de Foeste Moiden spelen. Tijdens de wedstrijd raak ik weer beland in ‘friendly fire’ en ramt een teamgenootje tijdens een gemeenschappelijke tackle haar arm in mijn gezicht. Hard. ‘Dat wordt een blauw oog!’, dacht ik meteen, wrijvend over mijn opgezette oogkas.
Vleeskleurige pet
Helaas verliezen we de wedstrijd, maar we hebben ontzettend hard gewerkt. Na de wedstrijd zitten we samen in het clubhuis en wil onze captain Anja de diva’s van de wedstrijd aankondigen. Ik grijp in en stap bovenop de stoel: ‘Nou, Anja, voordat we dat doen, wil ik eerst nog even iets nieuws introduceren… namelijk: DICK OF THE DAY! Er waren vandaag wat dames te laat, maar jij bent de captain en zat erbij in de auto dus… Tja…’
Met een grote zwaai haal ik de vleeskleurige pet met langgerekte pluchen penis erbovenop uit de tas en installeer ‘m officieel op het hoofd van onze captain. Fier staat de fluffy fallus op het hoofd van Anja: de eerste ‘dick of the day’ is een feit.
Kreunend van de spierpijn
Maandag loop ik kreunend van spierpijn de trap op naar mijn eerste lokaal. Ik begroet de studenten die mijn klas binnenkomen. ‘MEVROUW! WALLAH! Heeft u een fitty gehad?! Wat is deze?! Uw oog!’ en een ander: ‘Nou, met mevrouw moet je geen ruzie krijgen jongen! Die mept je zo een blauw oog!’ Ik knik en bedenk terplekke een stoere rugby-encounter over hoe ik aan mijn gekneusde oog ben gekomen. Onder de indruk kijken ze me aan, waarna Zohair zegt: ‘Mevrouw, als u ooit wel echt ruzie heeft… U kunt me altijd bellen he?!’ Bedankt Zohair. Maar écht.
