Het is alweer ruim een halfjaar geleden dat gebouw X dichtging. Ik dacht altijd dat die lange, lage traptreden waar iedereen voortdurend over struikelde, het enige probleem waren in het gebouw, maar er bleek meer aan de hand te zijn. Dus ging X voor langere tijd op slot. Ongeveer 5500 
studenten en medewerkers van het domein business, media en recht moesten verhuizen naar een nieuw onderkomen. Ik ging samen met mijn medestudenten van de opleiding Journalistiek naar gebouw D.
Hoewel ik eerst flink baalde van de verhuizing, kan ik er inmiddels ook wel de positieve kanten van inzien. Zo heb ik een vernieuwd lesje in het alfabet gehad, want we hebben letterlijk les gehad van gebouw A, B, C, D tot F, G, H en o ja, S en T hoorden daar ook nog bij. Het was elke keer weer een verrassing in welk gebouw we vandaag terecht zouden komen en wat we daar voor lokaal zouden aantreffen. Vaak waren er dubbele klassen in een lokaal geboekt, maar ondanks dat niet iedereen altijd een stoel had, was dat vaak hartstikke gezellig.
Wij als journalistiekstudenten gingen van het prachtige, nieuwe X naar het oude gebouw D, dat al jaren op de planning stond om gesloopt te worden. Dit resulteerde in een hoop inventiviteit, vooral voor de mannen van techniek. Want hoe ga je ervoor zorgen dat studenten een radio-uitzending maken zonder een radiostudio?
Ook kregen we de kans om het eten op de campus opnieuw te ontdekken, want naast dat D niet het nieuwste gebouw is, heeft het ook geen kantine. Dus moesten wij vaak door weer en wind op pad naar gebouw C of naar het Sportcafé, om vervolgens tot de conclusie te komen dat het eten uit de kantine van X minstens net zo lekker was én een stuk dichterbij.
Uiteindelijk is dit schooljaar in D omgevlogen en ben ik zowaar zelfs een beetje gehecht geraakt aan gebouw D. Toch kan ik niet wachten tot het Kerst is en we teruggaan naar ons ‘oude’ vertrouwde gebouw X.
Dianne Bleeker
eerstejaars student journalistiek
