‘Opera is een emotionele rollercoaster’

Adina zingt klassieke liederen in het Duits. Waarom? Omdat ze ontzettend geniet van dramatische verhalen. “Je weet nooit of het goed afloopt.”

“Als in een verhaal iedereen doodgaat of geliefden elkaar niet krijgen, kan ik daar echt van genieten”, lacht de in Duitsland geboren Adina van Dorresteijn (28). “Een stuk begint altijd heel kleurrijk, daarna wordt het dramatisch en je hebt geen garantie op een goede afloop. Ik hou wel van drama. Opera is een enorme emotionele rollercoaster die me diep in mijn hart raakt.”

Dubbelzinnige grapjes
Tijdens het festival ter ere van de start van dit schooljaar (op 30 augustus) imponeerde de opgewekte derdejaars lerarenopleiding Duits met haar stem al Windesheimstudenten en -medewerkers. Daar zong Adina vooral luchtige stukken van Mozart, over alpenbloemetjes en vogeltjes. “Het mooie aan Mozart vind ik dat veel mensen denken dat zijn muziek heel serieus is. Maar eigenlijk was hij een grapjas en een levensgenieter. Dat hoor je terug in zijn teksten: met maatschappijkritische en dubbelzinnige grapjes maakt hij eigenschappen als gierigheid en liegen belachelijk.”

Dat maakt de muziek, ondanks dat het om klassiek gaat, tóch laagdrempelig voor jongeren, vindt Adina. “Mijn leeftijdsgenoten zijn helemaal niet met opera bezig. Onze generatie is het niet gewend om voorbereid naar een film of theaterstuk te gaan. Maar ga je naar opera, dan moet je je inlezen om het verhaal te kunnen volgen. Je moet de spoiler accepteren om er echt van te kunnen genieten.” Desondanks blijft een voorstelling overweldigend, violgens Adina: “Vergelijk het met de film Titanic. Je weet dat het schip gaat zinken, maar toch hoop dat je dat de geliefden elkaar niet verliezen. En hoe vaak je de film ook ziet, je wordt elke keer weer geraakt als Jack sterft.”

Buren niet thuis
Zelf maakte Adina al op haar elfde kennis met opera, dankzij haar oom. “Hij is operazanger en nodigde ons gezin uit om bij een voorstelling van hem te komen kijken. Mijn vader, broer en zus vielen in slaap, mijn moeder en ik zaten met open mond te kijken. Al die emotie: fantastisch!” Adina ging op zangles. Klassiek, uiteraard. Opera zingen vergt heel wat techniek: “Het moeilijkste vind ik dat ik al mijn gezichtsspieren volledig moet ontspannen. Als dat lukt, geef ik me compleet over aan de muziek. Het is bijna meditatief. Als ik zing, vergeet ik al mijn zorgen.”

Bij een operazangeres verwacht je misschien rituelen, zoals een dagelijkse thee met honing om de stembanden te smeren of ’s ochtends een ariaatje. Maar daar doet Adina niet aan. “Maar ik let wel de hele dag op mijn stem: met een lage adem praten is beter voor mijn stem dan praten met een hoge adem. En oefenen met zingen? Dat doe ik soms overdag thuis, als ik zeker weet dat de buren niet thuis zijn.”

Gothic-metalband
Vanaf haar dertiende trad Adina op verschillende plekken op. Ze speelde in een band die covers speelde van de symphonische metalband Nightwish, deelde het podium met hardcore-dj Dr. Peacock en speelde de tweede vrouwelijke hoofdrol in de opera Het Liefdeselixer. Deze laatste werd opgevoerd in de Stadsschouwburg in Utrecht. “Dat was echt heel gaaf! In een echte opera in een schouwburg zing je zonder versterking: het gaf me een groot geluksgevoel om voor een volle zaal te staan en het heel mooi om te ervaren hoe mijn stem de ruimte vulde.”

Geen vetpot
Adina houdt zich nu vooral bezig met haar studie lerarenopleiding Duits, waarbij ze via een omweg terechtkwam: ze groeide op in de buurt van Keulen, verhuisde naar Enschede voor de studie communicatiewetenschappen, stapte over op klassieke muziek op ArtEZ en vervolgens op de lerarenopleiding Duits. In het eerste studiejaar had Adina nog wel de wens om professioneel operazangeres te worden. “Maar ik heb toen ook ervaren dat het leven als operazangeres geen vetpot is. Door geldzorgen had ik stress en kon ik niet volledig ontspannen tijdens het zingen. Dat werkte niet. Nu ligt mijn focus op lerares worden en eerst mijn studie afronden. Ik kijk er erg naar uit om na deze drukke tijd te genieten van rust en regelmaat. Daar ben ik echt aan toe.”

Toch zal ze altijd blijven zingen. “Ik hoop dat mensen naar me willen blijven luisteren. En ik zou ook graag nog eens de hoofdrol spelen in een Duitse operette in Nederland. Zoals Die Fledermaus van Strauss. Dat lijkt me fantastisch!”

Tekst: Janine Sterenborg
Foto: Herman Engbers