Als je mij vier jaar geleden had verteld dat ik in oktober 2018 uit zou kijken over het grootste meer ter wereld, dan had ik je keihard uitgelachen. Toch sta ik hier, op een machtige rots met twintig meter onder mij het blauwe water van het Baikalmeer. De koude wind waait met volle kracht door mijn winterjas en probeert mij van de de rots te blazen, maar ik blijf staan. Het is alsof ik op het randje van de wereld sta, om mij heen alleen maar glooiende heuvels, uitgestrekte bossen waarin wolven en beren leven en het water van dit gigantische meer.
Adembenemend
Dit weekend heb ik mijn kleine kamertje in Moskou verlaten en ingeruild voor een kamertje in een hostel op Olkhon, een eiland in het Baikalmeer. Het Baikalmeer is het grootste meer van de wereld en bevat zo’n twintig procent van al het zoete water op aarde. Het meer is groter dan alle Amerikaanse grote meren bij elkaar en tachtig procent van de fauna die hier leeft kun je nergens anders op de wereld vinden. Reden genoeg dus om tijdens een weekendje een deel van het meer te verkennen, vond MSU International Student Club. Nog geen uur nadat ze de trip hadden aangekondigd op Facebook hadden studiegenoten Myrthe, Marloes en ik een ticket geboekt. Dit konden we niet aan ons voorbij laten gaan.
Olkhon is absoluut adembenemend en ik heb moeite de woorden te vinden om de schoonheid van het eiland en de omgeving te beschrijven. Alles op dit eiland is haast onwerelds. Er zijn geen verharde wegen, de huizen zijn gebouwd van hout en worden verwarmd door houtkachels. Koeien, schapen en varkens lopen los over de heuvels en een vosje begroet toeristen die hem wat stukjes gerookte vis toewerpen. En de stilte, de stilte is oorverdovend. Wanneer je stil bent hoor je alleen maar het ruisen van de wind en het klotsen van de golven onder je. Geen auto’s, geen geschreeuw of gelach, alleen maar de natuur. Waar vind je dat nog?
Weerwolven
Ons reisgezelschap bestaat uit internationale studenten van de Moscow State University. Negentien man, uit Finland, Duitsland, Rusland, Italië en Nederland. Studenten recht, economie, scheikunde, internationale relaties en journalistiek. Allemaal hebben we een ander niveau Russisch, de ene is vloeiend, de ander (zoals ik) kan zichzelf amper voorstellen. Een bijzonder groepje mensen, die elkaar anders nooit hadden ontmoet, met wie je een weekend alles deelt.
Tijdens een weekend als dit kom ik er weer achter hoe bijzonder het is om zoveel verschillende mensen tegen te komen. De culturen waarin we zijn opgegroeid zijn misschien heel anders, maar tijdens zo’n weekend let je daar niet op. Het zijn de overeenkomsten die je dichter bij elkaar brengt. Je speelt met elkaar ‘de weerwolven van Wakkerdam’ (wat hier overigens Mafiosi genoemd wordt), maakt foto’s voor elkaars Instagram en skypet met elkaars moeders. Zo verschillend zijn we uiteindelijk niet.
Melissa Wijnja is vierdejaars journalistiek en studeert dit semester in Moskou. Eens in de drie weken doet ze verslag van haar belevenissen.
Wat weer een mooi stukje,wat een belevenissen,en mooie ervaringen met zoveel mensen overal vandaan,geniet ervan ,je wordt er vasr een ,,rijker., mens van .
Wat een ervaringen, wij genieten mee vooral omdat je het zo mooi en leuk verwoord en natuurlijk ook door de prachtige foto’s die je op je FB en Instagram account.plaatst
Wat fijn dat je zo geniet! Ik had best wel even bij je op bezoek willen komen! Dikke knuffel maar weer!