Beestje na het feestje. De poes na de roes. Het beest in de mens. Nee ik heb het niet over een wilde avond in bed. En ja, ik weet dat dierendag allang is geweest. Maar feestende en brakke mensen kun je nu eenmaal goed vergelijken met dieren. Toch is kiplekker niet bepaald de perfecte omschrijving van mijn gevoel na een nacht doorhalen.
Mijn kat rekt zich uit en kijkt me aan met zijn ogen toegeknepen. Hij is net terug van een avontuur in de kou. Heeft misschien een muisje of twee gedood. Doet even een dutje en smakt nog wat na. De enige dode muis die ik heb gevangen, is de adem die mijn strot uitkomt. Die tequila-shots zijn niet goed voor een frisse ochtendmond. Al helemaal niet als die ochtend pas om vijf uur ’s middags begint. Alleen al de gedachte aan eten doet mij naar de wc rennen.
De verpakking van de McKroket ligt nog naast me de bank. Ik lijk altijd rijker wanneer ik dronken ben. Mijn bankrekening-app durf ik dan ook niet te openen. Ik kan wel janken tijdens het terugluisteren van mijn spraakopnames die ik blijkbaar naar al mijn vrienden heb gestuurd. En vrienden van vrienden van vrienden… De beest uitgehangen en nu zo ziek als een hond.
Gisternacht was ik echt on fire. Ik danste alsof mijn leven ervan af hing en de fles wijn gaf mij het gevoel dat ik nog op de maat bewoog ook. Wat duidelijk niet het geval was, want de filmpjes die ik terugvind op mijn telefoon zouden niet mistaan op Dumpert. En elke ochtend, wanneer ik wakker word met het gevoel alsof er een tractor over mijn hoofd is gereden en ‘m vervolgens ook nog even in z’n achteruit heeft gezet, denk ik: DIT NOOIT MEER. Nooit meer ga ik zoveel drinken. Totdat ik een paar dagen later een appje krijg: wijn voor een euro. Een EURO. Ga je mee? Maar natuurlijk!
Kater. Volgens mijn woordenboek betekent dat een mannetjeskat, een hoofdpijn veroorzakend dier en een heel, heel teleurstellende ervaring.
Michelle van der Molen
