Voor een documentaire in Turkije, die ik met een grote filmploeg zou maken, had ik allerlei mensen nodig met specifieke competenties: ze moesten het land kennen, ervaring hebben in redactiewerk, stressbestendig kunnen handelen, fit zijn en ...
Wat mijn ouders precies geloofden, heb ik nooit kunnen doorgronden. Er was religie in het huis, soms werd je panisch van alle schietgebedjes in de huiskamer, maar tijdens minder roerige omstandigheden manifesteerde mijn vader zich als een d ...
Mijn vader is overleden. We hadden geen contact met elkaar. Om die reden kwam ik nooit meer in het huis waar ik een deel van mijn jeugd heb doorgebracht. Een paar dagen geleden, ruim een maand na zijn dood, wandelde ik ernaartoe met mijn ge ...
Mijn vader is overleden. We hadden geen contact met elkaar. Om die reden kwam ik nooit meer in het huis waar ik een deel van mijn jeugd heb doorgebracht. Een paar dagen geleden, ruim een maand na zijn dood, wandelde ik ernaartoe met mijn ge ...
Als klein jongetje, tot ruim in mijn puberteit, moest ik met mijn moeder mee naar de huisarts, waar ze wilde praten over alle klachten die ze had. Dat was voor haar niet leuk, maar ik kon zelf ook wel spannendere zaken bedenken – er zat vee ...
Toen ik net twintig was, bedachten mijn broer en een vriend dat ze een groot feest in Deventer wilden organiseren, speciaal voor mensen met een Turkse achtergrond. In de plaatselijke discotheek pasten achthonderd bezoekers. De ambitie was g ...
Hoewel ik het als stapelaar tot de universiteit heb geschopt, begon mijn schoolcarrière allesbehalve veelbelovend. Het grootste probleem was dat ik mijn aanwezigheid op school ervoer als vrijheidsberoving. Wat ook niet meewerkte, in een lat ...
Toen ik in Zwolle ging studeren en een kamertje vond, werd het tijd om meer diensten in de stad af te nemen. Ik had wel telkens naar Deventer kunnen treinen, bovendien was die rit van twintig minuten gratis met mijn OV-chipkaart, maar je zo ...
‘Mijn vrienden vroegen of ik niet beter naar een inrichting kon gaan’ Een kleine voorsprong Toen ik op Windesheim zat, had ik voor mijn gevoel een influencer in mijn leven nodig, iemand die me een beetje wegwijs door het leven kon maken, si ...
Voor een televisieprogramma ging ik langs bij een leesclub, die bestond uit zeven vrouwen met allemaal teveel vrije tijd. Ze vonden mijn bezoek leuk. Er waren flessen wijn gekocht, koekjes gebakken en toen ik de woonkamer betrad, zongen ze ...
Laatst gaf ik een lezing aan de hogeschool van Nijmegen en daar herwon ik mijn vertrouwen in de mensheid. Dat had te maken met het publiek van tweehonderd onderwijzers, die vooral Nederlands doceerden.Er stond een heus ontvangstcomité klaar ...
Als je vaak op televisie verschijnt, of veel volgers op Instagram hebt, komen er plotseling allerlei types van reclamebureaus die iets van je willen. Ik heb daar zelf al een tijd mee te maken. Wat niet in mijn voordeel werkt, is dat ik voor ...
Om de zoveel tijd, meestal richting verkiezingen, roepen politici en denkers – het eerste is geen garantie voor het tweede – dat de maatschappelijke dienstplicht moet worden ingevoerd. Dat voorstel komt voort uit meerdere ontwikkelingen. De ...
Nu was ik vroeger echt niet het braafste jongetje van de klas, dus ik kan heus wel iets hebben, maar tijdens een lezing op een middelbare school in Den Haag, in het kader van de leesbevordering onder jongeren, werd het wangedrag me even te ...
Kort geleden werd de Armoedeweek georganiseerd op Windesheim. Een goed en noodzakelijk initiatief over een onderwerp dat nog steeds in taboesferen verkeert. Ik weet er alles van. Het eerste deel van mijn jeugd werd ontsierd door ontberingen ...
De boodschappen worden duurder, we moeten meer betalen voor energie en je zou wel het liefst extra willen bijverdienen, maar daar is geen tijd voor, zeker als je stage loopt. Toen ik in mijn eerste jaar van Windesheim zat, merkte ik algauw ...
Het kantoor van de WIN redactie is vanaf 1 september 2022 te vinden in het C gebouw van de Zwolse campus. Dus: tips, ideeën of vragen? Je bent welkom in kamer C 1.84 ...
Toen ik voor het eerst op Windesheim mijn rooster kreeg, vlak na de zomer van 2008, zag ik dat mijn colleges in het non-descripte D-gebouw werden gegeven. Het pand stonk, was onopgeruimd en aan het onderhoud mankeerde van alles. Je kon een ...
Ik vond school in principe niets aan. Dat realiseerde ik me een paar weken geleden, toen ik voor aanvang van een bijeenkomst die ik als dagvoorzitter in goede banen mocht leiden, door de gangen van Windesheim struinde, op zoek naar mensen e ...
Om de zoveel tijd, meestal op de Internationale Dag van de Leraar, word ik gebeld door iemand van een krantenredactie om een ode te schrijven aan de docent die het verschil heeft gemaakt in mijn schoolcarrière. Dat worden telkens ongemakkel ...
